سال‌ها است که در رسانه‌های کشور و از زبان مسئولین؛ حرف‌ها و سخن‌های زیادی در رابطه با تولید ملی و اقتصاد خود محور شنیده می‌شود. مسئولان بلند پایه کشوری و لشگری، همواره بر تکیه کشور به توان متخصصان داخلی اشاره داشته و انصافا کارهای خوبی در این زمینه صورت گرفته است.
یک وجه اقتصاد کشور، به سبب وجود کارخانه‌جات تولید و مونتاژ خودرو؛ و همچنین واحدهای صنعتی تولید کننده قطعات؛ صنعت پر سود و البته پر فراز و نشیب خودروسازی است. این بار نمی‌خواهیم به نقد دو خودروساز بزرگ کشور بپردازیم؛ چرا که تاکنون بارها و بارها این کار انجام شده، اما صدای رسانه‌های منتقدی شنیده نمی‌شود. این بار روی سخن ما با قطعه‌سازان و مسئولان ارشد اقتصادی کشور است!
در جریان سفری که به یکی از استان‌های غربی کشور داشتم؛ به جعبه‌ا‌ی برخورد کردم که مربوط به یک قطعه بسیار ساده نوع دوگانه سوز پراید بود. روی جعبه هولوگرام و لوگوی اختصاصی سایپا خودنمایی می‌کرد. محتوای این جعبه یک سنسور اکسیژن ساده؛ مخصوص نسخه دوگانه سوز پراید است. اما سنسوری درون جعبه وجود نداشت و دست تقدیر جعبه خالی آن را به من رسانده بود. من با سنسور کاری نداشتم و توجه من را نوشته روی جعبه به خود جلب کرده و باعث شد که این متن را بنویسم. نوشته مذکور این گونه بود:«ساخت چین – به سفارش شرکت بازرگانی سایپا یدک»
آن زمان به فکر خبری افتادم که از قول یکی از قطعه‌سازان منتشر شد و ایشان گفته بودند که ما به شرکت‌هایی نظیر؛ بنز، تویوتا و فولکس‌واگن قطعه صادر می‌کنیم! حالا این سوال به وجود می‌آید که منظور از قطعه، از نظر قطعه‌سازان محترم چیست؟ چند سال است که پراید تولید می‌شود؟ چند سال است که نوع دوگانه سوز پراید معرفی شده؟ چه قدر در بوق کردید که ما خودروی ملی ساختیم؟ قطعه‌سازان چه تولید می‌کنند؟ آیا جوانان این مرز بوم نمی‌توانند سنسور اکسیژن تولید کنند؟
اگر نمی‌توانیم، پس چرا می‌گویید می‌توانیم؟ اگر می‌توانیم، چرا قطعات ساده‌ای مثل سنسور اکسیژن را وارد می‌کنیم؟ ارز را از کشور خارج کرده و زمینه بیکاری را فراهم می‌کنیم! اگر خودروسازان محترم به قطعه‌سازان بدهی دارند و قطعه‌ساز عزیز برای آنها قطعه تولید نمی‌کند، گناه مصرف کننده چیست؟ چرا شرکت بزرگی مثل سایپا، نباید یک واحد صنعتی کوچک برای ساخت قطعاتی از این دست داشته باشد تا متکی به این و آن نباشیم؟
این راه و رسم حمایت از تولید داخل نیست؛ این ظلم آشکار به ایران و ایرانی است. خودروسازان ما با سفارش قطعات به کشوری مانند چین ؛ توانمندی جوانان ما را به سخره گرفته‌اند و قطعه‌سازان ما با بهانه جویی‌هایی مانند بدهی خودروسازان، به اقتصاد داخلی ضربه می‌زنند.
امیدوارم روزی یک اتفاق بزرگ و چیزی شبیه به انقلاب صنعتی در زمینه تولید خودرو در کشور رخ دهد، تا دیگر شاهد این گونه اتفاقات نباشیم. بازی با افکار مردم، بیکاری، نابودی صنایع داخلی و ارائه محصولات بی‌کیفیت؛ تنها بخش کوچکی از زیان‌های وارده به کشور، با این گونه اقدامات است. اقداماتی که زیانش را مردم می‌بینند و سودش را … بگذریم!
به امید آینده ای روشن …
