تقریبا هیچ کدام از وعده‌های مسئولین خودرویی کشور تا آنجا که نگارنده به خاطر دارد یا محقق نشده یا با تاخیر زیاد و تفاوتی فاحش و خون به جگر کردن مشتریان به وقوع پیوسته اند.
نمونه‌های این قضیه آن چنان هم کم نیستند، مثلا از وعده عرضه خودرویی ارزان قیمت که جایگزین پیکان خواهد شد به طوریکه در شان خانواده های محترم ایرانی باشد، که نتیجه آن تولید خودروی گرانقیمت و زیبای! تندر 90 شد گرفته تا وعده افزایش کیفیت خودروهای داخلی در سال 94 پس از تحریم خرید خودروی صفر کیلومتر توسط مصرف کنندگان، هنگامی که مشتریان ایرانی سرخوش از برجام و رفع تحریمها و تورم تک رقمی، تصمیم گرفتند دیگر خودروهای بی کیفیت داخلی را نخرند.
البته حتما به خاطر داریم که در آن هنگام، وزیر وقت صنعت در کنار قول افزایش کیفیت، برای فروش خودروهای بدون مشتری ایرانخودرو و سایپا دستور داد که خودروها را بصورت اقساطی بفروشند بلکه پارکینگهای خودرو سازان کمی خالی شود. خب نتیجه قابل پیشبینی بود؛ حمله مشتریان همیشه در صحنه به نمایندگی‌ها برای خرید خودروی مفت اما بی کیفیت، صد البته که وعده افزایش کیفیت در همین جا و در هیاهوی فروش سمند میلیونی آن هم به صورت اقساطی، گُم شد.
اما در سالهای اخیر و پس از ظهور ترامپ و بازگشت تحریمها بر حجم و شدت وعده‌های خودرویی مسئولین افزوده شد؛ مثلا از افزایش تیراژ تولید در شرایط تحریم و برپایی نمایشگاههای دستاوردهای فوق پیشرفته خودرویی و رونمایی‌های سریالی خودروهای به اصطلاح جدید و گرانقیمت که هیچ دردی را از مصرف کننده فرودست جامعه درمان نکرد گرفته تا ثبت نام‌های اینترنتی و سپس قرعه کشی‌های بخت آزمایی خرید خودرو و شائبه‌های رانت و دخالت در این فرایند. 
این حنای بی رنگ و آش شور آنقدر داد مردم را درآورد تا اینکه مسئولین ارشد کشور که تا دیروز به هر قیمتی از خودروسازان بصورت معنوی و مالی! حمایت می‌کردند همصدا با مردم با تعجب زبان به انتقاد گشودند: که این چه خودروسازی است که ما داریم؟! گویی تاکنون در سیاره‌ای دیگر زیست می‌کرده‌اند و اکنون پس از سالها به زمین بازگشته اند!
اما وعده های جدید مسئولین که شامل افزایش تیراژ تولید و کاهش قیمتها می‌شود در پژواک وعده بزرگتر آنان که واردات خودرو بود رنگ باخته است. امروز مشتریان موضوع واردات خودرو را با جدیت پیگیری می‌کنند و هر خبری در این مورد، بازار خودرو را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
اما از جمله وعده‌های فریبنده این روزها همانا وعده واردات خودروی اقتصادی برای اقشار ضعیف است. از همین ابتدا مشخص است که چنین وعده ای چه میزان با واقعیت فاصله دارد. درست است اما چه میتوان کرد؟
سالهای آینده وقتی فرزندانمان از ما درباره واردات خودروو در سال 1401 بپرسند ما خواهیم گفت: خودروی اقتصادی وارد شد، اما برای اقشار ثروتمند!
