بعضی از تکنولوژی‌ها مانند اینترنت هر روزه در حال پیشرفت و گسترش هستند، اما بعضی از تکنولوژی‌ها مانند راه و جاده برای مدت‌های طولانی متوقف می‌شوند. در عصر حاضر به نظر می‌رسد آینده بزرگراه‌ها درخشان است زیرا صنعت خودروسازی روبه رشد و پیشرفت است. با توجه به پیشرفت صنعت خودروسازی، پیش‌بینی شده که بزرگراه‌ها و جاده‌ها در ۳۰ سال آینده بسیار متفاوت از آن چیزی باشد که امروز می‌بینیم. در این مطلب سعی خواهیم کرد با در نظر گرفتن پروژه‌های تحقیقاتی، آینده بزرگراه‌ها را واضح‌تر توصیف کنیم. پس برای آشنایی بیشتر همراه چرخان باشید.
در سال ۱۹۱۲ میلادی مهندس راه و جاده آمریکایی به نام «کارل فیشر» رویایی بزرگ برای ساخت بزرگراهی در آمریکا را در سر می‌پروراند. وی توانست جادهای با شرایط مناسب که شرق به غرب آمریکا را به هم وصل می‌کرد، احداث کرد. نام این بزرگراه ۵۴۵۴ کیلومتری لینکن نامگذاری شد، جنس جاده در ابتدا شن و سنگریزه بود ولی به مرور زمان با پیشرفت علم از بتن در ساخت این جاده استفاده شد که انقلابی در جاده‌سازی بود. بعد از بتن، از مواد دیگری برای مقاوم‌سازی جاده‌ها مانند آسفالت به کار گرفته شد که بسیار راحت‌تر و سریع‌تر جاده‌ها را می‌پوشاند؛ اما از این زمان به بعد هنوز تغییر مهم و اساسی در ساخت بزرگراه‌ها و جاده‌های جهان دیده نشده است.
امروزه بسیاری از کمپانی‌های متخصص در زمینه راه و جاده در حال ساخت و گسترش جاده‌های هوشمند هستند که از سنسورها برای ساخت جاده‌ها استفاده می‌شود. سنسورهایی که می‌توانند ترافیک جادهای را شناسایی کرده و مسیرهای با ترافیک روان یا بدون ترافیک را به رانندگان نشان دهند. به لطف پیشرفت صنعت تکنولوژی و خودروسازی ارتباط خودروها با سنسورهای جادهای امری غیرممکن به نظر نمی‌رسد.
ایمنی یکی دیگر از مسائلی که در جاده‌سازی مهم است، برای مثال کارشناسان در حال ساخت جاده‌هایی هستند که بتوانند مکان، سرعت و تکانه خودرو را شناسایی و اندازه‌گیری کنند. ممکن است گاهی به صورت ناگهانی شرایط جادهای تغییر پیدا کند، آن وقت سیستم جادهای با سیستم کنترل خودروها ارتباط برقرار می‌کند و باعث می‌شود تصادفات جادهای و ترافیک کمتر رخ دهد. بسیاری از ما دوست داریم رانندگی خوبی را در جاده‌های کشور تجربه کنیم و با آمدن و به روز شدن تکنولوژی جاده و خودرو برای مثال می‌توانیم مقصدمان را برای ماشین خودمان مشخص کنیم و بقیه کارها به صورت خودران انجام خواهد شد؛ تنها کافی است از بودن در جاده و طبیعت مسیر لذت ببریم.
پیش‌بینی شده بزرگراه‌ها در آینده می‌توانند طوری ساخته شودند که خصوصیت خود ترمیمی داشته باشند که این باعث پایین آوردن هزینه‌های نگه‌داری از جاده‌ها می‌شود؛ در جاده‌ها می‌توان پنل‌های فوتوالکتریک را دید که انرژی خورشیدی را در خود ذخیره می‌کنند و انرژی لازم برای برق جادهای و حتی خودروها فراهم می‌کنند. در سال ۲۰۵۰ میلادی می‌توان جاده‌هایی را دید که قابلیت جذب آب‌های باران و برف را دارند و می‌توانند از وقوع سیلاب جلوگیری کنند که به خودی خود این می‌تواند انقلابی در جاده‌سازی باشد. در حال حاضر دانشمندان اروپایی توانسته‌اند این جاده‌ها را هر چند در مقیاس کوچکی احداث کنند و مورد آزمایش قرار بدهند ولی سوال اصلی که پیش می‌آید آیا می‌توان امیدوار بود که ما هم به این تکنولوژی‌ها دست پیدا کنیم و بتوانیم آن‌ها را در جاده‌های کشورمان ببینیم؟ ما منتظر شنیدن نظرات شما خواهیم بود.
