در دنیای تکنولوژی و پیشرفته امروزی بسیاری از امکانات و کارها به سرعت در حال تغییر و تحول هستند. فکر کنید پرواز شما در یکی از فرودگاه‌های بین‌المللی است و با چمدان و بار خود وارد فرودگاه می‌شوید، دیگر کارمندی برای گرفتن بار یا چمدان شما در محل بارگیری قرار نگرفته و شما تنها کافی است با نشان دادن کارت شناسایی خود به دستگاه‌های نصب شده، بار خود را روی دستگاه می‌گذارید. خوب! از قبل شما اینترنتی بلیط خود را تهیه کرده‌اید و می‌توانید بعد از گرفتن تاییدیه شناسایی از سوی دستگاه برچسب برای چمدان خود را گرفته، به چمدان می‌زنید و آن را روی ریل می‌گذارید تا به قسمت بار برود و همزمان با گرفتن برچسب بار هم، کارت پرواز خود را دریافت می‌کنید.
بعد از این مرحله به سمت ایست بازرسی می‌روید که در این قسمت هم باید کارت پرواز و پاسپورت خود را نشان دهید. تا این قسمت یکی از زیباترین و امن‌ترین جاهای دنیا فرودگاه‌ها به شمار می‌آمد اما این روزها بسیاری از فرودگاه‌های کشورهای اروپایی و ایالات متحده آمریکا از سوی گروه‌های تروریستی و اسلامی تهدید به بمب‌گذاری می‌شوند و حتی سال گذشته یکی از بمب‌گذاری‌های انتحاری در یکی از فرودگاه‌های بلژیک رخ داد. سوالی که پیش می‌آید این است که چگونه و با وضع چه قوانینی امنیت فرودگاه‌ها را بالا ببریم؟
بسیاری از کارشناسان امنیتی معتقدند که باید درب‌های ورودی پروازها تنها باید برای مسافران باز باشد و مسافران باید با توجه به تکنولوژی‌های روز مانند اثر انگشت، تشخیص چهره، عنبیه چشم و غیره بتوانند از این درب‌ها رد شوند و به داخل فرودگاه آیند ولی باید گفت انجام دادن و نصب این دستگاه‌ها بسیار هزینه‌بر است. پس بسیاری از خطوط هواپیمایی برای فراهم کردن آسایش و راحتی هر چه بیشتر مسافران تصمیم گرفته‌اند برای سرعت بخشیدن و کوتاه کردن زمان مسافرت از این فناوریها در زمان ورود به ایست بازرسی استفاده کنند. برای مثال مسافران به جای گذاشتن وقت و بودن در صف طولانی برای گرفتن کارت پرواز می‌توانند قبل از پرواز با ثبت اطلاعات شخصی مانند اثر انگشت، صورت و عنبیه چشم، بدون گرفتن کارت پرواز مستقیما به سمت ایست‌های بازرسی بروند که دستگاه‌های مخصوص مانند شناسایی اثر انگشت،عنبیه چشم یا صورت افراد نصب شده‌اند.
در حال حاضر فرودگاه‌های بین‌المللی در اروپا، استرالیا، آمریکا و نیوزیلند از این فناوریها استفاده می‌کنند که این امر باعث شده مسافرت‌های هوایی زمان کمتری از مسافران بگیرند. فناوری‌های شناسایی بیومتریک مسافران باعث افزایش امنیت هم می‌شود. از این رو مسئولان کشورهای توسعه یافته، اطلاعاتی مانند اثر انگشت، صورت و عنبیه چشم شهروندان را در پاسپورت‌ها قرار می‌دهند. در نتیجه شهروندان این کشورها دیگر نیازی به ثبت این اطلاعات برای هر پرواز هوایی ندارند ولی شهروندانی از کشورهای در حال توسعه همانند ایران که می‌خواهند پروازی به این کشورها داشته باشند باید مدت زمان زیادی از خود را در ایست‌های بازرسی بگذرانند. به نظر شما آیا می‌توان این فناوریها را در فرودگاه‌های بین‌المللی ایران هم دید؟
