به‌تازگی، یک تیم مهندسی از دانشگاه تگزاس A&M، نام خود را در رقابت بزرگی موسوم به GoFly prize ثبت کرده است که در آن بیش از 800 تیم مختلف از بیش از 100 کشور دنیا، حضور دارند.
رقابتی که بوئینگ، تأمین مالی آن را برعهده‌گرفته و قرار است این 800 تیم شرکت‌کننده، برای 2 میلیون دلار جایزه این مسابقه با یکدیگر به رقابت بپردازند. این مسابقه علمی و البته جذاب، تیم‌ها را به تولید و آوردن وسیله‌ی نقلیه‌ی پرنده‌ای به زندگی دعوت می‌کند که هم بتواند تنها یک سرنشین را حمل کرده و هم با یک‌بار شارژ کامل و بدون توقف تا 32 کیلومتر مداومت پروازی داشته باشد.
البته این را هم باید در نظر گرفت که این وسیله نقلیه باید هیچ گونه صدایی تولید نکرده و به‌اندازه کافی کوچک باشد تا بتواند در هر گاراژِی جا شود.
تاکنون، تیم A&M به‌صورت موفق آمیز، توانسته این پروژه را در طول دو فاز اول مسابقه اجرایی کند. این دو فاز شامل، یک به دست آوردن مبلغ 20 هزار دلار برای یک گزارش متنی و دوم نیز یک 50 هزار دلار اضافی برای آن چیزی است که این مسابقه آن را «بازبینی مواد فاز اول» نامیده است. به‌علاوه قوانین این رقابت که در بالا به آن‌ها اشاره شد، پروژه‌هایی که قرار است در مسابقه شرکت داده شوند، در موارد عملکردی مانند سرعت و تاب‌آوری وسیله نیز داوری خواهند شد.
مواردی مانند بلند شدن از روی زمین و یا نشستن وسیله پرنده روی زمین به‌صورت عمودی، بعلاوه چیزی که به‌صورت رسمی در این مسابقه، «تجربه پرواز در فضای باز» نامیده می‌شود نیز در طول مسابقه و در کنار قوانین دیگر، داوری خواهند شد.
درحالی‌که پروژه A&M که بانام آریا شناخته می‌شود، بیشتر ازآنچه که شبیه یک موتورسیکلت باشد، شبیه یک پهپاد بزرگ است، اما باوجود تک‌سرنشین بودن و پرواز در فضای آزاد، می‌تواند آینده‌ای برای این نوع از موتورسیکلت‌ها در نظر گرفته شود.
پیشرفت‌های صورت گرفته در این پروژه مانند باتری‌های پیشرفته و وسایل سخت‌افزاری موتوری، نیاز به ساخت یک موتور محرکه برقی که توانایی بلند کردن این وسیله را در این وسیله ایجاد کرده‌اند. نیازهایی که می‌توانند زمینه‌های استفاده از این باتری‌ها برای موتورسیکلت‌های برقی امروزی و به کار رفتن این‌گونه فناوری‌ها در آن‌ها را فراهم کنند.
در مورد پروژه آریا، آنچه آن را قادر به بلند شدن عمودی از زمین می‌کند، یک جفت تیغه چرخنده بزرگ بوده که با چرخش در جهت‌های متفاوت، می‌توانند نیروی رو به زمین (نیروی بَرا یا لیفت) کافی برای بلند کردن این وسیله از روی زمین را تولید کنند.
برفرض اینکه آریا بتواند تا سرعت نهایی بین 128 تا 144 کیلومتر بر ساعت با یک سرنشین 90 کیلوگرمی نیز برسد باید قبل از هرگونه ریسکی برای سوارشدن یک انسان درون آن، از همه‌ی لحاظ، توسط یک آدمک مصنوعی آزمایش‌شده و تیم از صحت کارکرد آن اطمینان حاصل کند.
همچنین، تیم سازنده آریا، از بالاترین فن‌آوری‌های روز دنیا، از مواد کامپوزیتی و آلیاژِی با وزن کم و گرفته تا استفاده از ماشین‌های برش CNC و پرینترهای سه‌بعدی، بهره برده است. استفاده از نرم‌افزارهای طراحی CAD و بهره بردن از موتور چرخان برقی، در کنار تست‌های عملی و کامپیوتری، حداقل ازنظر علمی و تئوری، احتمال پرواز بدون مشکل با این وسیله را برای آینده به ارمغان می‌آورد.
