خودروهای الکتریکی هیچگاه به سرعت و عملکرد بسیاربالا شهره نبوده‌اند. اما اخیرا در دانشگاه کارولینای شمالی تحقیقی انجام شده‌است که حاکی از یک پیشرفت بزرگ در عملکرد باتری ها است. آیا آب می‌تواند کلید تسریع تکنولوژی باتری ها باشد؟
محققین این دانشگاه دو ماده به نام های تنگستن اکسید شده کریستالی را با تنگستن اکسیده شده کریستالی آبدار مقایسه کردند. هردو ماده می‌توانند در حالت کلی مقدار زیادی انرژی را ذخیره کنند اما تنگستن اکسید شده آبدار در زمان کمتر، انرژی بسیار بیشتری را ذخیره می‌کند. در واقع زمانی که هردو باتری را به مدت ۱۲ثانیه شارژ کردند؛ تنگستن اکسیده شده آبدار توانست انرژی بیشتری با بازده بالاتر و هدررفت گرمایی کمتر را ذخیره کند. درست است که سرعت و میزان ذخیره انرژی افزایش پیدا کرده است اما انتقال سریع یون ها در باتری مانع افزایش خروجی بیشتر باتری شود. استادیار مهندسی مواد، ورونیکا آگوستین می‌گوید: دخیل کردن این لایه های حلال می‌تواند دستگاه های ذخیره انرژی با توان بالا را تولید کند.
ما فکرمی‌کنیم استفاده از یک لایه آب باعث انتقال بهتر یون‌ها در مواد می‌شود. اما این برای تکنولوژی آینده باتری‌ها چه معنی و مفهومی دارد؟
آب در نهایت می‌تواند باعث ذخیره انرژی بیشتر در یک سایز کوچکتری از باتری بشود. حال به جنبه عملکرد برگردیم. محققین اعتقاد دارند شتاب خودرو با این نوع باتری ها افزایش یافته است. برای نمونه می‌توان عملکرد Tesla P100D را مورد بررسی قرارداد.
سناریوی سوم امکان تجدید شبکه برقی می باشد که محققین احتمال زیادی برای آن قائل نشده و آن را گسترش نداده‌اند. این مواد در مرحله ابتدایی خود هستند اما دانشگاه کارولینای شمالی به سمت توسعه کشف خود حرکت می‌کنند.
مانند همیشه، کارهای آزمایشی و تحقیقاتی ارزش ورود با بازار را ندارند. اما اگر آب، بتواند این تغییرات شگرف را ایجاد کند؛ قطعا می‌تواند نمونه خوبی برای گسترش و ورود به بازار باشد. برخلاف عناصر کمیاب و مضر برای محیط زیست، آب مایه حیات بوده و دسترسی به آن راحت است.
