بررسی رنو کوئید: جانشین احتمالی پراید؟

هر خودروساز در پی آن است تا بتواند سهم قابل‌توجهی از بازار را در هر کلاس و سگمنتی داشته باشد. گرچه بعضی‌ها سعی دارند تا سهم خود را در کلاس‌های سدان متوسط و یا لوکس بالا ببرند، اما در این میان اندک خودروسازانی هستند که به ندای قشر کم‌درآمد جامعه نیز گوش فرا می‌دهند تا خودرویی شایسته برای آنان تدارک ببینند. یکی از آن خودروسازان، رنو نام دارد که با تولید محصولی ارزان‌قیمت سعی دارد تا در بازارهای ضعیف گوی سبقت را از رقیبان برباید. این محصول که نقل صحبت هر مجلس و محفلی شده، رنو کوئید خطاب می‌شود. البته باید بدانیم این خودروی هاچ بک که در سگمنت A جای گرفته، محصول رنو هند است. همان کارخانه‌ای که قرار بود در ایران ساخته شود و تنها به دلایل سیاسی ساخت آن لغو گردید و به هند رفت تا در آنجا فعالیت خود را آغاز نماید. با چرخان همراه باشید تا بررسی مختصری از کوئید را به شما تقدیم کنیم.

طراحی خارجی

زبان طراحی جدید رنو در این هاچ بک بیش‌ از پیش خودنمایی می‌کند. جلوپنجره برجسته به همراه فرورفتگی‌های مستطیلی که با چراغ‌های اصلی یکپارچه‌شده و آرم بزرگ رنو، چهره‌ای جسور را به این هندی ارزان‌قیمت داده است. خطوط برجسته روی کاپوت، خط زیر جلو پنجره و خطوط روی بدنه ظاهری تهاجمی و گلگیرهای پلاستیکی به همراه پنل 5 ضلعی دوتکه روی درب، اسپویلرهای زیر سپر و روی درب صندوق‌عقب، نمایی جذاب را در ذهن تداعی می‌کند. هنگامی‌که به عقب کوئید نگاه می‌کنید، دو چیز باعث لبخند شما می‌شود، یکی چراغ‌ترمز لامپی که خاطرات ما را با پراید زنده می‌کند و دیگری چراغ‌های بامزه آن است.

رنو کوئید که بر پلت فرم جدید CMF-A رنو نیسان (که تا حدودی به پلت فرم MQB فولکس واگن شبیه است) تکوین یافته، سبب شده تا ظاهری میان هاچ بک و SUV داشته باشد. همچنین این پلت فرم در رنو مگان جدید و رنو کجار نیز استفاده شده است. فاصله رکاب این خودرو تا زمین برابر با 180 میلی‌متر بوده و همین سبب شده تا حتی برای سفر نیز مناسب باشد. طول کم رنو کوئید که برابر با 3680 میلی‌متر است و همچنین عرض 1580 میلی‌متری آن، باعث می‌شود تا برای رانندگی در شهر بسیار مناسب باشد و با این خودرو دیگر نیاز ندارید تا وقت زیادی را به دنبال جای پارک بگردید.

طراحی داخلی

هنگامی‌که وارد کابین می‌شوید، فرم ساده 3 ستونه فرمان بسیار به چشم می‌آید. وجود کیلومتر شمار دیجیتالی و سادگی کابین شما را به یاد خودروهای اسپرت می‌اندازد. همچنین روی داشبورد می‌توان برآمدگی مربع شکلی را مشاهده کرد که تریمی متفاوت از داشبورد دارد. دریچه‌های کولر مستطیلی و در زیر آن صفحه‌نمایش تمام لمسی 7 اینچی، زیبایی خاصی را به این برآمدگی داشبورد داده است. البته کابین از آپشن چندان خاصی بهره نمی‌برد اما رنو بیان کرده که تمرکز خود را بر روی فضای اختصاص‌یافته به سرنشینان گذاشته است.

رنو کوئید در طراحی داخلی تا حدود زیادی از داچیا خط گرفته و این سبک را می‌توان در طراحی داشبورد به راحتی مشاهده نمود. کروم کاری در کنسول مرکزی آن‌هم در خودرویی ارزان‌قیمت کمی بعید است اما نشان می‌دهد که رنو تا چه حد به زیباتر کردن کابین اهمیت می‌دهد. قوس‌هایی به صندلی‌ها برای اینکه در ترافیک‌های طولانی‌مدت خسته کننده نباشند، اضافه شده است. پنجره‌های بزرگ دید مناسبی را برای راننده و دیگر سرنشینان فراهم کرده تا بتوانند به‌راحتی هرچه‌تمام‌تر بیرون را نگاه کنند. وجود یک عدد کیسه هوا برای راننده چندان ایمن نیست و در صورت تولید این خودرو در ایران به‌احتمال‌قوی کیسه هوای دیگری نیز برای کمک‌راننده اضافه خواهد شد. فضای صندوق عقب کوئید 300 لیتر است که با خواباندن ردیف عقب به 1115 لیتر افزایش می‌یابد.

سواری و رانندگی

موتور 0.8 لیتری 3 سیلندر بنزینی رنو کوئید به‌خوبی با جعبه‌دنده 5 سرعته دستی جفت شده است. این موتور می‌تواند قدرتی معادل 54 اسب بخار در دور موتور 5700 و گشتاور 72 نیوتن متر در دور موتور 4400 تولید کند. همچنین موتور 1.2 لیتری گاز مایع توربوشارژ نیز موجود است ولی برخلاف موتور بنزینی با یک جعبه‌دنده دابل کلاچ اتوماتیک جفت می‌شود. گرچه بنای کانسپت کوئید بر روی خودرویی الکتریکی گذاشته شده بود و به همین دلیل رنو فضای زیر کاپوت را مخصوصا حجیم‌تر ساخت تا باتری‌ها در آن قرار گیرد و موتوری تمام الکتریکی روی کوئید نصب کند، اما گویا در آخرین لحظات تمامی تصمیماتش را پس گرفت. در رنو کوئید به منظور پایین آوردن قیمت فروش، از سیستم تعلیق مک فرسون در جلو و Twist beam در عقب بهره گرفته شده است.

کلام آخر

رنو کوئید با داشتن قیمت 4700 تا 6200 دلار می‌تواند گزینه مناسبی برای جایگزینی با پرایدی باشد که بیش از 24 سال در سایپا تولید می‌شود. رقیبان این خودرو در بازارهای جهانی سوزوکی آلتو 800 و هیوندای EON است که اولی قیمتی برابر با 3900 تا 5800 دلار و دومی 4900 تا 6700 دلار دارد که در این صورت می‌توان آلتو 800 را گزینه‌ای مناسب‌تر دانست. اما همیشه قیمت ملاک نیست و بایستی به‌تمامی جزییات دقت شود. از نکات مثبت رنو کوئید می‌توان به تکنولوژی‌های روز به‌کاررفته در کابین، فاصله زیاد با زمین، داشتن شکل و شمایل یک SUV خصوصا در جلو، پلت فرم جدید و از نکات منفی آن به داشتن فاصله زیاد با مدل کانسپت، دارا نبودن موتورهای مختلف برای انتخاب (که در ایران موضوع مهمی نیست! چراکه بیش از دو دهه است که خیلی از خودروهای تولید داخل تنها با یک موتور عرضه می‌شوند!) اشاره کرد.

مطمئنا با ورود و یا تولید این خودرو به‌صورت انبوه، تحولی شگرف در صنعت خودروسازی ما رخ خواهد داد. گرچه تا زمانی که تلاش و همت در رگ خودروسازی وجود نداشته باشد، تحولی در کار نیست.