در زمانه‌ای که همه‌چیز جهانی‌سازی شده و مردم سراسر دنیا می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، شاید تفاوت گذاشتن بین دو وسیله‌ی یکسانی که در دو کشور متفاوت به تولید رسیده‌اند، کار چندان ساده‌ای نباشد.
موضوعی که در مورد خودروها نیز درست بوده و با توجه به اینکه امروزه کشورهای مختلف و زیادی در سراسر دنیا صاحب صنعت خودروسازی هستند، قصد رقابت با یکدیگر رادارند تا بتوانند در این رقابت سخت، بیش‌ازپیش خودروهایشان را شبیه به یکدیگر نمایند؛ اما هرچه قدر که این خودروها شبیه یکدیگر باشند، بازهم تفاوت‌های زیادی هست که آن‌ها را از یکدیگر متمایز کند.
به‌هرحال این را همه قبول دارند که کشورها اروپایی (عمدتاً اروپای غربی)، ایالات‌متحده و ژاپن، از اصلی‌ترین خودروسازان جهان به شمار می‌آیند. کشورهایی که هدفشان، تولید خودرویی با بالاترین کیفیت، زیباترین طراحی خارجی، بهترین عملکرد موتور و هم‌چنین عالی‌ترین سیستم ایمنی، است.
با چرخان باشید تا شاخصه‌هایی که در یک خودرو بین این سه منطقه عمده خودروساز جهان، تفاوت ایجاد می‌کند را به شما عزیزان معرفی نماییم.
سبک طراحی
اولین چیزی که چشم هر بیننده‌ای را در یک خودرو، مشغول خود می‌کند، همان طراحی خارجی و جذابیت خودرو است. زمانی هم که حرف از طراحی به میان می‌آید، نمی‌توان هیچ جایگزینی برای خودروسازان خلاق اروپایی پیدا کرد. درواقع اروپایی‌ها به طراحی و زیبایی خودرو بسیار اهمیت داده و آن را یک امر مهم در نظر می‌گیرد. به‌طوری‌که نه‌تنها خودروهای برتر اروپا بلکه خودروهای متوسط آن‌ها نیز، مغناطیس قوی برای ربایش چشم و هوش افراد، دارند!
درواقع طراحی خودروهای اروپایی و آمریکایی بسیار متفاوت و متناوب بوده و در بین خودروهای بی شما آن‌ها، می‌توان شاهد سبک‌ها و زبان طراحی‌های بسیار متفاوت و متنوعی بود. این در حالی است که خودروهای ژاپنی از زبان طراحی نسبتاً مشابه ای در طول زمان بهره می‌برند. طراحی خودروهای ژاپنی یا آن‌قدر جدید و تابوشکن است که به‌زودی محو می‌شود و یا چندین سال به همان حالت باقی می‌ماند.
کیفیت
در مورد مسئله کیفیت نیز اروپایی‌ها گوی سبقت را از رقیبانشان ربوده‌اند. شرکت‌هایی مانند لامبورگینی، خودروسازان بریتانیایی و دیگر شرکت‌های اروپایی، کیفیت را یک امر ارزشمند برای محصولاتشان در نظر می‌گیرند؛ اما در کنار آن‌ها، خودروهای آمریکایی و به‌خصوص ژاپنی نیز حرف بسیار زیادی در بحث کیفت و بادوام بودن داشته و دارند.
مصرف بهینه سوخت
ژاپن تاریخ طولانی در ساخت خودروهای بهینه و کم‌مصرف در دفتر خاطرات خود دارد. در سال 1973 میلادی و در پی بحران نفت، شرکت‌های ژاپنی توانستند با ساخت خودروهایی که دارای موتور کوچک‌تر و کم‌مصرف‌تری بودند، جای پای بزرگی در بازارهای جهانی بردارند. درواقع در سال‌های اخیر نیز، خودروهای ژاپنی از بهترین گزینه‌ها برای افرادی هستند که به بهینه بودن خودروی‌شان اهمیت زیادی می‌دهند.
عملکرد
در بحث عملکرد و درواقع همان قدرت موتور خودرو نیز، به‌سختی می‌توان رقیبی برای شرکت‌های بزرگ و نام آشنایی مانند مرسدس بنز و بی ام و پیدا کرد که چنین تاریخچه قوی داشته باشند. درواقع، قدرت، سرعت و شتاب گیری بیشتر خودروهای ساخت شرکت‌های اروپایی، چیزی دور از دسترس شرکت‌های آمریکایی و ژاپنی بوده است.
دوام
اگرچه ممکن است خودروهای ژاپنی به‌اندازه رقیبان اروپایی خود سریع نباشند (البته نه همه‌ی آن‌ها)، اما این خودروهای سرزمین آفتاب، طول عمر و دوام بیشتری نسبت به اروپایی‌ها خواهند داشت. خودروهای ژاپنی نیاز به تعمیر و نگهداری کمتری داشته و خیلی کم پیش می‌آید که به تعمیرات اساسی و پرهزینه احتیاج پیدا کنند.
استحکام و عضلانی بودن
در این مورد، خودروهای آمریکایی هستند که جای بحثی برای دیگر رقیبان باقی نگذاشته‌اند. مردم آمریکا علاقه زیادی به خودروهای عضلانی و بزرگ داشته و این علاقه شدید را می‌توان در محصولات خودروسازان آمریکایی مانند فورد، شورلت و دیگر شرکت‌هایشان به‌خوبی مشاهده کرد.
قابل‌اعتماد بودن
اگرچه شاید خودروهای اروپایی و آمریکایی در بحث سرعت، شتاب، قدرت و استحکام، جلوتر از ژاپنی‌ها باشند اما این خودروهای ژاپنی هستند که قابل‌اعتمادتر از رقیبان خود ظاهرشده‌اند. درواقع نه‌تنها شرکت‌های بزرگی مانند تویوتا، نیسان و هوندا بلکه دیگر خودروسازان ژاپن مثل مزدا، میتسوبیشی، ایسوزو و دایتسو نیز، ساخت خودروی باکیفیت و قابل‌اعتماد را فراموش نکرده‌اند.
قیمت
بازهم خودروهای ژاپنی پیشتاز یکی دیگر از جنبه‌های رقابتی هستند. ژاپنی‌ها خودروهای خود را باهدف همه‌گیر بودن و باقیمت معتدل‌تری تولید کردن، ساخته و به دنیا عرضه می‌کنند؛ اما در طرف دیگر، به نظر می‌رسد که خودروهای اروپایی نسبت به دو رقیب خود، بسیار گران‌تر ظاهرشده‌اند.
ایمنی
بازهم ژاپنی‌ها هستند که با فن‌آوری‌هایی که تاکنون تولید کرده‌اند، صنعت ایمنی خودروهای جهان را رهبری کرده و آن را بیش از دیگران، به جلو برده‌اند. ژاپنی‌ها یک سرو گردن نسبت به استانداردهای خودروسازان اروپایی و آمریکایی، در بحث امنیت جلو هستند.
پس در پایان باید گفت که در کنار رقابت تنگاتنگی که بین این سه رقیب سنتی وجود دارد، مشتریان بازارهای جهانی باید بر اساس شاخصه‌هایی پراهمیت‌تر خود، انتخاب کنند که خودروی‌شان اهل کدام کشور باشد.
فقط ژاپن
با سلام
من با بیشتر بندها موافقم به جر چند هاش اولا گفته استحکام آمریکایی ها چون عضلانی هستند از همه بیشتره اگه اینطوره چرا مثلا فورد موستانگ فقط 3 ستاره ایمنی داره در حالی که ماشینیهای اروپایی و ژاپنی ایمنی های بسیار بالاتری دارند.اولا در خود آمریکا اونهایی که ساده تر هستند و عضلانی نیستند ایمنی بالاتری دارند پس عضلانی بودن دلیل ایمنی نیست.
دوما تو بحث ایمنی تا بوده ولوو و مرسدس و اروپایی ها سردمدار ایمنی هستند.اولین شرکتی که به صورت تولید انبوه ترمز abs رو آورد کرامبل زون ،ایربگ و سیستم esp کروز کنترل انطباقی و … مرسدس بود.ولوو که سردمدار ایمنی دنیا است و گاهی ژاپنی ها نبودن پس چه طور سردمدار ایمنی هستند و مثلا چه سیستمی جدید رو به دنیا معرفی کردن؟به طور کل اروپایی ها پیچیده و پرهزینه ولی به شدت اعتیاد آور و لذت بخش .امریکایی ها ساده با قدرت بالا و بیرحم در رقابت و ژاپنی ها به علت ساده بودن و استفاده کمتر از سیتمهای الکترونیکی ساده تر و راحت تعمیر پذیر تر هستند.ولی مثلا اگه پولی خرج سری 5 می کنید لذتی بهتون می ده که تا آخر عمر فراموش نمی شه پس ارزشش رو داره
داداش اون موقع که ژاپنی ها تکنولوژی ساخت دمپایی نداشتن، اروپایی ها ماشین میزدن، بعد تو حالا داری میگی ماشینای ژاپنی یه سرو گردن تو ایمنی بالاترن.