لندروور دیفندر یکی از آفرودرهای افسانه‌ای و مشهور دنیا است که پیشینه آن به سال ۱۹۴۸ بازمی‌گردد. این خودرو جان‌سخت، ساده و بسیار توانمند بود که خشن‌ترین مناطق کره زمین را مغلوب می‌کرد و هر جا حرف از آفرود می‌شد اثری از آن به چشم می‌خورد. تولید دیفندر با به‌روزرسانی‌های مختلف تا سال ۲۰۱۲ ادامه یافت و پس از چند سال غیبت، لندروور در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۱۹ نسل کاملاً جدید آن‌را رونمایی کرد.
اما خیلی‌ها دیفندر جدید را جانشین واقعی و شایسته‌ای برای نمونهٔ قدیمی نمی‌دانند زیرا این خودرو بسیار و لوکس‌تر و پیچیده‌تر شده و نمی‌تواند جان‌سختی اسلاف خود را داشته باشد. همچنین در دیفندر جدید مثل کراس‌اوورها، بجای شاسی نردبانی از ساختار یکپارچه استفاده شده که هرچند لندروور آن‌را بسیار مستحکم‌تر و توانمندتر از شاسی‌های مستقل می‌داند اما بااین‌حال می‌تواند روی توانایی‌های آفرود خودرو تأثیر منفی بگذارد. یکی از کسانی که با دیفندر جدید خیلی موافق نیست، «جیم راتکلیف» رئیس میلیاردر شرکت چندملیتی صنایع شیمیایی اینیوس است.
به همین دلیل، راتکلیف در سال 2019 ایدهٔ ساخت یک شاسی‌بلند آفرودی ساده و توانمند را مطرح کرد که بتواند جانشین واقعی دیفندر قدیمی باشد. وی برای این کار شرکت اینیوس اتوموتیو را تأسیس کرد و نام خودرو را گرنادیر (Grenadier) گذاشت. این نام از یک کافه در لندن گرفته شده که در آنجا برای اولین بار ایدهٔ ساخت این خودرو به ذهن راتکلیف خطور کرد. در اواسط سال 2020 اولین تصاویر از نمای بیرونی این خودرو به همراه برخی مشخصات آن منتشر شدند و در سپتامبر همان سال پروتوتایپ آن برای اولین بار در لندن در کنار آفرودرهای قدیمی شامل لندروور سری I، جیپ ویلیز، لندکروزر FJ40 و مرسدس بنز G کلاس به نمایش درآمد.
طراحی بیرونی گرنادیر
الهام از دیفندر قدیمی در طراحی گرنادیر کاملاً مشخص است زیرا این شاسی‌بلند نوظهور ظاهری ساده و جعبه‌ای شکل دارد. همچنین مثل دیفندر قدیمی، گرنادیر هم به‌گونه‌ای طراحی شده است که تا حد امکان آفرودی و سرسخت باشد. به‌عنوان‌مثال گلگیرهای جلو به‌اندازه‌ای مستحکم هستند که می‌توان روی آن‌ها نشست و میله‌هایی هم به‌صورت یکپارچه در سقف تعبیه شده که امکان حمل بار بدون نیاز به باربند را فراهم می‌کند. به گفت رئیس طراحی اینیوس اتوموتیو، برای طراحی این خودرو مدل‌های زیادی مثل جیپ، لندروور، لندکروزر، پاترول، برانکو، یونیماگ و حتی خودروهای نظامی و تراکتورها بررسی شده‌اند که نتیجهٔ این تلاش‌ها خلق یک آفرودر ساده، متناسب و آشنا است.
پیشرانه گرنادیر
گرنادیر بر اساس یک شاسی نردبانی مستقل شکل گرفته که به همراه سیستم تعلیق توسط شرکت مگنا اشتایر اتریش طراحی شده است. اینیوس برای نیرو بخشیدن به شاسی‌بلند خود پیشرانه‌های 3 لیتری شش سیلندر توربوشارژ بنزینی و دیزلی ب‌ام‌و را انتخاب کرده و برای انتقال نیرو هم سراغ گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک ساخت ZF رفته است. این خودرو همچنین به یک گیربکس کمکی دو سرعته و دیفرانسیل مرکزی با قفل مکانیکی مجهز خواهد بود و هردو اکسل آن از نوع صلب و ساخت شرکت ایتالیایی کارارو هستند.
هم‌زمان با اولین نمایش عمومی گرنادیر، آزمایش‌های بسیار سخت پروتوتایپ‌های آن آغاز شد که شامل پیمودن ۱.۸ میلیون کیلومتر در مسیرهای جاده‌ای و خارج از جاده می‌شد. در ابتدا گفته می‌شد که برای تولید گرنادیر کارخانه‌هایی در ولز و پرتغال احداث می‌شود اما در اواسط سال ۲۰۲۰ گزارش شد که اینیوس در حال مذاکره با دایملر برای خرید کارخانهٔ اسمارت در فرانسه جهت تولید این خودرو است. چندی بعد این معامله سر گرفت تا سرانجام مکان تولید گرنادیر مشخص شود.
داخل گرنادیر
چند ماه پیش هم اینیوس اولین تصاویر داخلی رسمی از گرنادیر را منتشر کرد. این تصاویر کنسول میانی برجسته‌ای با دکمه‌ها و کنترل‌های بزرگی برای ویژگی‌هایی مثل سیستم تهویه، گرم‌کن صندلی‌ها، گرم‌کن پنجره‌ها و سیستم صوتی را نشان می‌دهند. نمایشگر ۱۲.۳ اینچی سیستم اطلاعاتی-سرگرمی، ساعت آنالوگ و انبوهی از دکمه‌ها روی سقف هم از دیگر ویژگی‌های داخل این خودرو هستند. روی کنسول میانی گرنادیر هم انتخاب‌گر دندهٔ ب‌ام‌و دیده می‌شود تا نشان دهد که زیر کاپوت این خودرو پیشرانه‌های باوارایی‌ها قرار دارد. البته در گرنادیر در کنار این انتخاب‌گر دنده، یک دسته‌دندهٔ دستی هم برای گیربکس کمکی ضریب سنگین وجود به چشم می‌خورد.
به‌طورکلی، کابین گرنادیر خشن اما با تکنولوژی‌های مدرن به نظر می‌رسد. همچنین قسمت عمده‌ای از کابین این ماشین با متریال بادوام و مقاوم در برابر کثیفی پوشیده شده تا برای استفاده‌های سخت و خشن مناسب باشد و در کف خودرو هم توپی‌هایی برای تخلیهٔ آب تعبیه شده است. به گفته رئیس طراحی گرنادیر، برای طراحی داخلی این خودرو هم به قایق‌های مدرن، هواپیماها و تراکتورها نگاه شده است زیرا در این وسایل، دکمه‌ها و سوئیچ‌ها در جایی نصب شده‌اند که کارایی مطلوبی داشته باشند و همین ویژگی در داخل گرنادیر هم دیده می‌شود.
تولید و فروش گرنادیر
در ابتدا قرار بود فروش گرنادیر در اواخر سال ۲۰۲۱ آغاز شود اما به دلیل مشکلات ناشی از شیوع بیماری کرونا و اختلالاتی که در زنجیره تأمین قطعات خودروها ایجاد کرده، این کار به تعویق افتاده و قرار است تولید خودرو در اواسط سال ۲۰۲۲ آغاز شود. بااین‌حال آزمایشات سخت گرنادیر همچنان ادامه دارد و ۱۳۰ پروتوتایپ از این خودرو در خشن‌ترین مناطق سراسر جهان در حال آزمایش هستند. گفته شده هم‌اکنون آزمایش‌های هوای سرد در شمال سوئد تکمیل شده و مرحلهٔ بعدی آزمایش‌های هوای گرم در جاهایی مثل کویرهای خاورمیانه خواهد بود.
اینیوس همچنین به‌منظور ارائهٔ خدمات پس از فروش برای گرنادیر در بازارهای سراسر جهان، با شرکت آلمانی بوش همکاری خواهد کرد تا خریداران گرنادیر برای سرویس و تعمیر خودروی خود به بیش از ۱۰ هزار مرکز خدمات خودروی بوش در ۱۵۰ کشور جهان دسترسی داشته باشند. این در حالی است که اینیوس قصد دارد تا پیش از عرضهٔ این خودرو به بازار، ۲۳ نمایندگی فروش و خدمات را هم خودش تأسیس کند. گفته شده این خودرو در ابتدا در انگلستان عرضه خواهد شد و قیمت آن از حدود ۴۸ هزار پوند آغاز می‌شود اما بعداً راهی بازارهای دیگری مثل اروپا، آفریقا، آسیا، اقیانوسیه و خاورمیانه هم خواهد شد و در تابستان ۲۰۲۳ به ایالات‌متحده خواهد رسید.
به گفتهٔ اینیوس، استقبال از گرنادیر فراتر از انتظارات بوده است به‌گونه‌ای که تاکنون ۷۵ هزار نفر برای خرید آن ابراز تمایل کرده‌اند. این شرکت در ابتدا خودروی خود را در نسخه‌های شاسی‌بلند پنج‌در و پیکاپ چهاردر تولید خواهد کرد اما برنامهٔ ساخت نسخهٔ کوتاه‌تر سه‌در آن‌را هم دارد. اینیوس همچنین از طریق همکاری با هیوندای و سرمایه‌گذاری ۲ میلیارد یورویی، قصد توسعۀ نسخۀ هیدروژنی گرنادیر را هم دارد و آزمایش‌های این نسخه را تا پایان سال ۲۰۲۲ آغاز خواهد کرد. این نسخه قرار است از تکنولوژی پیل سوختی هیوندای که قبلاً در کراس‌اوور نکسو ارائه شده استفاده کند. به گفتهٔ اینیوس، برای اینکه گرنادیر سودآوری داشته باشد باید فروش سالانهٔ آن به ۲۵ تا ۳۵ هزار دستگاه برسد.
دیدن اینهاچه فایده داره ماجزملتی هستیم که مردمش از تکنولوژی دنیامحرومن
بسیار خوب و زیبا این کار واقعا لازم بود