چندی پیش و در حاشیه جلسه هیات دولت، رئیس جمهور از خودروی برقی دو سرنشین به نام «یوز» ساخت شرکت دانش بنیان دانشگاه آزاد اسلامی قزوین و موتورسیکلت برقی به نام «آویتا» محصول پژوهشکده شهید رضایی دانشگاه صنعتی شریف بازدید کرد.
هر از چند گاهی خبرهای بازدید مسئولین کشور از وسایل نقلیه برقی به گوش می‌رسد ولی تنها خبر منحصر به بازدید و در نهایت حمایت از آن بسنده می‌شود ولی هیچ وقت خبری از وارد شدن این وسایل نقلیه به خیابان‌های شهر نیست (اگر هم باشد که بسیار نادر هست تنها می‌توان آن‌ها را در کلان شهرها دید). اشکال کار در کجاست که ما نمی‌توانیم خودروهای برقی را در کشور داشته باشیم؟ آیا مردم از آن‌ها استقبال نمی‌کنند یا اینکه به دلیل ثروت و دارایی نفتی کشور این موضوع شاید اولویت اول تولید برای دولتمردان کشور نیست؟ چرا برای خودروسازان کشور تولید خودروهای برقی اولویت اول به شمار نمی‌آید و یا حداقل چرا در برنامه‌های کاریشان این مسئله را مطرح نمی‌کنند؟ در این مطلب سعی می‌کنیم نگاهی به وضعیت وسیله‌های نقلیه برقی در کشور بیندازیم، پس همراه چرخان باشید.
برای هر کلید خوردن و شروع هر کاری (بحث در اینجا تولید وسیله‌نقلیه) چندین مرحله را باید پشت سر گذاشت: ۱) مرحله تعریف و ارزیابی پروژه ۲) تولید محصول به صورت آزمایشی ۳) سرمایه‌گذاری برای تولید انبوه وسیله نقلیه (دولتی و خصوصی) ۴) ساخت و تولید و فراهم کردن پشتیبانی‌های لازم موارد ذکر شده
سوال اول: آیا ما دانش کافی برای تولید کردن وسیله برقی را داریم؟ قطعا باید بگوییم بله! جمشید آرین، فردی بود که اولین خودروی برقی هوشمند دنیا را در سال ۱۳۸۱ ساخت. محققان دانشگاه‌های مختلف در کشور تا به حال توانسته‌اند چندین خودرو و موتورسیکلت برقی را تولید کنند. بنابراین ما دانش ساخت خودروی برقی را در کشورمان داریم.
سوال دوم: آیا محصولات تولید شده کاربردی هستند؟ قطعا باید بگوییم بله و خیر! خوب جواب کوتاه برای این سوال کمی مشکل هست. کاربردی به معنای قیمت تمام شده برای تولید وسیله نقلیه برقی و سود حاصل از فروش آن و کسب درآمد است، برای مثال قیمت موتورسیکلت آویتا برای خریدار توسط محققان دانشگاه صنعتی شریف حدود ۸۰۰۰ دلار تخمین زده شده است که نسبت به محصولات آمریکایی و اروپایی کمتر از نصف بوده است، اما هزینه تولید باتری برای وسایل نقلیه برقی بسیار بالاست و این مقرون به صرفه نیست. پس باید چه کار کرد؟ باید صبر کرد تا قیمت باتری پایین آید؟!
سوال سوم: آیا خودروهای برقی به تعداد انبوه تولید شده‌است؟ در حال حاضر رانا محصول ایران خودرو، نخستین ماشین بنزینی-برقی در کشور است که معایب و محاسن خودش را دارد. لازم به ذکر است تعداد مدل‌های خودروی برقی در کشور ما بسیار کم بوده و بهتر است خودروسازان ما به فکر تولید کردن مدل‌های مختلف باشند.
سوال چهارم: آیا تولید خودروهای برقی تنها، کار خودروسازان است؟ قطعا باید بگوییم خیر! یکی از مشکلات اساسی خودروسازان و گروه‌های خودرو در کشور، فکر فروش بیشتر محصولاتشان است؛ آن‌ها باید خدمات پس از فروش مناسب هم داشته باشند و تنها با تولید خودروهای برقی مشکل آلودگی هوا حل نخواهد شد بلکه در کنار تولید باید جایگاه‌های شارژ همانند پمپ بنزین‌ها در جاده‌های کشور احداث شود. به‌علاوه باید خدمات پس از فروش این خودروها نیز فراهم شود که کاربران برای خرید خودرو نگاهی هم به خودروهای برقی بیندازند.
سوال پنجم: دولت در این راستا چه کار می‌تواند انجام بدهد؟ دولت علاوه بر حمایت از تولید کنندگان باید گزارش‌های درستی به ملت نیز بدهد. خبری که هیچ وقت به وضوح ما نمی‌شنویم! تنها رونمایی و بازدید از خودروهای برقی و یا برداشتن گمرگ برای ورود خودروهای برقی کافی نیست. اگر دولت بودجه‌ای را در اختیار خودروسازان قرار می‌دهد، باید اعلام شود و خودروسازان هم گزارش آماری از تولیدات، هزینه‌ها و پیشرفت کاری در این مبحث را به مردم بدهند یا حداقل در اختیار رسانه‌ها قرار دهند. تنها ساخت خودروی برقی، پیشرفت کاری برای خودروسازان محسوب نمی‌شود. آیا این خودروهای برقی تولید شده نیاز به شارژ ندارند؟ آیا حمایت‌های مالی برای خریداران فراهم شده است؟
در آخر باید بگوییم شنیدن خبر برنامه‌ریزی‌های سایپا و دیگر خودروسازان برای تولید خودروهای برقی یا رونمایی و بازدید مسئولان و دولتمردان نمی‌تواند خودروهای برقی و جایگاه‌های برقی را به جاده‌های کشور بیاورد. به نظر شما چرا صنعت خودروی کشور ما در این مسئله بسیار ضعیف عمل کرده؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
