سیستم کنترل باد لاستیک خودرو به راننده کمک می‌کند تا قبل از کم شدن بیش از حد باد لاستیک، از این موضوع مطلع شود ولی این سیستم چگونه کار می‌کند؟
اگر شما صاحب خودرویی باشید که بعد از سال 2007 تولید شده، به احتمال زیاد اتومبیل شما به سیستم کنترل باد لاستیک مجهز است. سیستم‌های مختلفی برای کنترل باد لاستیک (TPMS) توسط سازندگان طراحی شده که البته همگی وظیفه سنجش فشار هوای داخل لاستیک را برعهده دارند.
ایده‌ای که باعث شکل‌گیری این سیستم شده، مربوط به کاهش پایداری خودرو در زمان کم بودن باد لاستیک است. زمانی که این سیستم متوجه مشکلی در فشار باد لاستیک شود، موضوع را به راننده اطلاع می‌دهد تا اقدامات لازم را انجام دهد.
سنسورها درون لاستیک و یا خودرو تعبیه می‌شوند که اطلاعات را به یک یا چندین ماژول درون اتومبیل ارسال می‌کنند. این ماژول‌ها طوری برنامه‌ریزی شدند که اطلاعات دریافتی را براساس شرایط استاندارد بررسی کنند. اعداد ارسال شده باید در بازه 28 تا 35 PSI قرار بگیرند.
اگرچه شاید در نگاه اول سیستم کنترل باد لاستیک خودرو بی‌ارزش به نظر برسد ولی در اواخر دهه 90 میلادی، لاستیک‌های Firestone در زمان کم بودن فشار باد، دچار مشکل می‌شدند. در هنگام کاهش باد، لاستیک‌ها تحت فشار قرار می‌گرفتند و به علت ایجاد اصطکاک بالاتر از حد توان، دچار انفجار می‌شدند. اکثر این لاستیک‌ها در فورد اکسپلورر استفاده شده بودند که مرگ برخی از رانندگان این خودرو را در پی داشت.
مرگ و میر ناشی از این حادثه باعث ایجاد دو تغییر عمده در صنعت خودرو شد. اولین، بهبود احیای حمل و نقل و مستندسازی بود که البته تبدیل به قانون شد و به واسطه آن، در صورت پیدا شدن مشکلی در خودرو، تولیدکنندگان باید آن را فراخوانی کنند.
دومین تغییر ایجاد شده، اجباری کردن استفاده از سیستم کنترل باد لاستیک خودرو در محصولات تولیدی بعد از سال 2007 در خاک ایالات متحده بود. در ابتدا این سیستم دچار مشکلاتی بود که مهندسان توانستند آن‌ها را به مرور زمان رفع کرده و عملکردش را بهبود دهند.
طرز کارش را اصلا توضیح ندادی؟