نگاهی به برترین خودروهای میتسوبیشی در طول تاریخ

زمانی، برند میتسوبیشی درست پابه‌پای دیگر شرکت‌های بزرگ خودروسازی ژاپن چه ازنظر میزان تولید و فروش و چه ازنظر وجهه جهانی، به‌صورت رقابتی پیش می‌رفت؛ اما امروزه و همچنین در سال‌های گذشته، این برند با حرکت‌های تناوبی خود نتوانسته به‌روزهای اوج خودش در صنعت خودروسازی برسد.

برندی که به‌صورت سنتی، خودروها در آن،‌یک قسمت نه‌چندان بزرگ از امپراتوری تجاری میتسوبیشی محسوب شده و درنهایت نیز شرکت مستقل میتسوبیشی موتورز، از درون این برند بزرگ، ایجاد شد. ریشه و قدمت تولید خودرو دربرند میتسوبیشی به سال 1917 و زمانی که این شرکت مدل نام‌آشنای A را به تولید رساند برمی‌گردد. ازآنجایی‌که این مدل A، نسبت به مدل‌های آمریکایی و اروپایی بسیار گران‌تر بود، تنها 22 دستگاه از آن تولید و عرضه شد.

باگذشت زمان، در سال 1934، شرکت ساخت کشتی میتسوبیشی و شرکت ساخت جنگنده این برند، با یکدیگر ادغام‌شده و این شرکت، اولین خودروی مسافری ژاپنی را با سیستم چهارچرخ محرک (4WD) به تولید رساند. خودرویی که شاید بتوان آن ا طلیعه‌ای برای حرکت روبه‌جلوی این شرکت به‌منظور ساخت خودرو دانست.

اما در طول این سال‌ها، بهترین خودروهای تولیدی میتسوبیشی ژاپن کدام ها بوده‌اند و هریک چه ویژگی‌های خاصی را درون خود جای‌داده‌اند.

با چرخان باشید:

میتسوبیشی لنسر Evo X

زمانی که درنهایت، خودروی اوو ایکس در چند سال قبل، به مرحله تولید نهایی رسید، شاید با قلب تپنده‌ای همراه نشده بود که لیاقتش را داشت. خودرویی که در سال 2007 عرضه شد و طراحی آن نیز از روی خودروهای جاده‌ای با الهام گیری از مسابقات رالی صورت گرفته بود، می‌توانست با موتور 2 لیتری 4 سیلندر توربو خود،291 اسب بخار قدرت را به زیر پای راننده منتقل کند. درواقع باوجوداینکه رقیب هم‌وطن این خودرو، یعنی سوبارو ایمپرزا، بیشتر در جاده‌ها دیده شد، اما Evo X یک هیولای قدرتمند چه در جاده‌های معمولی و چه رانندگی آفرود بود.

میتسوبیشی استاریون (Starion)

خودروی کمتر شناخته‌شده نسبت به تویوتا سوپرا و مزدا RX-7 که ویژگی‌های خاص خود را برای ثابت کردن توانایی‌هایش داشت. استاریون با یک قلب تپنده 2.6 لیتری 4 سیلندر توربو عرضه شد که ازنظر قدرت، تقریباً همان توانایی‌هایی را از خود نشان داد که رقیبانش، به نمایش گذاشته بودند. موتور استاریون می‌توانست 197 اسب بخار قدرت و 317 نیوتون متر گشتاور تولید کند. این خودرو همچنین اولین خودروی ژاپنی بود که هم از سیستم تزریق سوخت کنترل‌شده با کامپیوتر و هم از سیستم توربوشارژ بهره می‌برد.

میتسوبیشی مونترو (Montero)

اگرچه شاید ازنظر طراحی ظاهری، نتوان مونترو را آن‌طور که بایدوشاید توصیف کرد اما این خودروی ژاپنی بااینکه نتوانست درزمینهٔ ایمنی و امتیاز گیری در این حوزه، نمره خیلی خوبی را به دست آورد، توانایی آفرود مونترو با استفاده از موتور 4 سیلندر و یا 6 سیلندر (بسته به آپشن)، یک برگ برنده بسیار عالی برای آن محسوب می‌شد.

میتسوبیشی لنسر 1600 GSR

نام سری لنسر شرکت میتسوبیشی، تاریخ طولانی دارد که میراث خودروهای رالی آن نیز در این کتاب، نام خود را جاودان کرده‌اند. نسخه 1600 GTR مربوط به سال‌های 1973 تا 1979، تنها در طراحی بدنه دو درب موجود بودند. در آفریقا، حتی این خودرو، پس از قهرمانی در دو دوره رالی سافاری در کشور کنیا، لقب «پادشاه خودروها» را از آن خود کرد. درحالی‌که نسخه جاده‌ای این لنسر،108 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، نسخه مسابقه‌ای آن می‌توانست با موتور 4 سیلندر خود تا نهایت 169 اسب بخار را به جاده منتقل کند.

میتسوبیشی اکلیپس جی-اس-ایکس توربو

جایگزین خودروی استاریون، مدل اکلیپس (Eclipse) بود که نسخه GSX، از برترین مدل‌های این خودرو محسوب می‌شد. خودرویی که با موتور 2 لیتری 4 سیلندر توربو خود، می‌توانست 195 اسب بخار قدرت را به چهارچرخ (AWD) منتقل کند. درواقع این مدل دو درب با ظاهر و طراحی جذاب خود، توانست نامش را در کتاب صنعتی میتسوبیشی جاودانه کند.

میتسوبیشی گالانت VR-4

اگرچه خودروی گالانت VR-4(سرواژه‌های Viscous Realtime 4WD) سال‌های زیادی را دوام نیاورد، اما در همان مدت‌زمان کوتاه عمر خود، توانست خودش را به‌عنوان یک سدان با اندازه متوسط، به‌خوبی ثابت کند. درحالی‌که VR-4، با موتور 4 سیلندر توربو برای بیشتر نسخه‌های خود همراه بود، اما نسخه نهایی نسل هشتم گالانت پرفورمنس، با یک موتور 2 لیتری 6 سیلندر توربو ظاهرشده بود که می‌توانست 237 اسب بخار قدرت را به چهارچرخ خودرو (4WD) منتقل کند. سرعت نهایی این گالانت مسابقه‌ای،225.3 کیلومتر بر ساعت بود و می‌توانست در زمان 6.5 ثانیه خود را از حالت سکون به‌سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برساند.

میتسوبیشی دیامانته

با شروع دهه 90 میلادی، ژاپن می‌توانست خود را به خاطر تولید یک سدان فول-سایز باکیفیت عالی، تحسین کند. باوجوداینکه دیامانته، شبیه یک بی ام و سری 5 در همان زمان، به نظر می‌رسید اما ویژگی‌های خاص خود را به‌عنوان یک خودروی ژاپنی، در اختیار داشت. این خودرو، همچنین دارای سیستم تعلیق اکتیو (فعال) بود که در زمان خود، یک سیستم نادر محسوب می‌شد. البته متأسفانه، میتسوبیشی تصمیم گرفت که دیامانته را در نسل‌های بعدی خود، تبدیل به یک سدان خانوادگی معمولی و نه یک خودروی برتر مثل نسل اول خود کند.

میتسوبیشی لنسر اوو 5- نسخه تومی ماکینن (Tommi Makinen)

خودروهای سری Evolution همیشه در خط تولید میتسوبیشی، به‌عنوان هیولاهای قدرتمند و حتی مسابقه‌ای شناخته‌شده‌اند. نسخه Tomi Makinen، توانست چهارمین قهرمانی خود در مسابقات رالی جهانی را در سال 1999 به دست آورده و پس‌ازآن، میتسوبیشی از نقشه مسابقات رالی، کنار رفت. این خودرو همچنین در کنار موتور قدرتمند، دارای ظاهر تهاجمی و جذابی است که همه را مجذوب خود می‌کند. همچنین، موتور 4 سیلندر خطی این لنسر Evo، می‌توانست تا 276 اسب بخار قدرت و 371.5 نیوتون متر گشتاور تولید کند.

میتسوبیشی 3000GT VR-4

شرکت میتسوبیشی، توانست یکی از برترین و جذاب‌ترین خودروهای اسپرت در همه‌ی زمان‌ها را با تولید همین 3000GT به سرانجام برساند. ابرخودرویی که می‌توانست با سیستم توربو دوقلو خود تا 300 اسب بخار قدرت تولید کرده و از سیستم‌هایی مانند چهارچرخ محرک، سیستم فرمان برای چهارچرخ و آئرودینامیک فعال نیز استفاده کند. شتاب صفرتا 96 کیلومتر بر ساعت آن نیز تنها 5.4 ثانیه بود و باقیمتی حدود نصف هوندا NSX، از رقیب هم‌وطن خود نیز سریع‌تر بود.