محمود خیامی، فرزند حاج سید علیاکبر خیامی بوده و اصالتاً مشهدی (طرقبه-جاغرق) است. پدر او کامیون دار بود. ارتش روسیه که در دوران جنگ جهانی اول مشهد را اشغال کرده بود، کامیونهای او را مصادره و پس از پایان جنگ به روسیه منتقل کرد. علی اکبر خیامی از آن پس مکان توقف گاه کامیونها را تبدیل به تعمیرگاه کامیون نموده به کسب و کار ادامه داد. محمود که در آن زمان شاگرد «دبیرستان شاه رضا» در مشهد بود بخاطر کمک به پدر به تحصیل شبانه در «دبیرستان رازی» ادامه داد. محمود و برادرش در سال ۱۳۲۸ به تهران رفته و در آنجا با دریافت مجوز اتوبوس سازی، اولین قدم را در راه خودروسازی برداشتند.در واقع او با برادرش، از ماشینشوری در مشهد شروع کردند. سپس از تعمیرات ساده کنار خیابان، کار در تعمیرگاه خودرو، قطعهفروشی و تاسیس بزرگترین فروشگاه قطعات یدکی در تهران به تاسیس کارگاه اتاقسازی برای اتوبوس در جاده کرج رسیدند. در این کارگاه احمد خیامی از نماینده مرسدس بنز در ایران شاسی اتوبوسهای مرسدس بنز را میگرفت و روی آنها اتاق میساخت. برای اتوبوسهایی که میساخت دستشویی و توالت کوچک و یخچال هم درست میکرد. برای راحتی مسافران، کارگاه ساخت صندلی را هم احداث کرد. این کارگاه صندلیسازی بعدها الهامبخش او در ساختن نخستین کارخانه بزرگ مبلسازی ایران به نام «مبلیران» شد. او جزو اولین کارآفرینانی بود که برای کارگران و کارکنانش خانه ساخت.
وی شرکتهای ایران ناسیونال (ایران خودرو فعلی)، بانک صنعت و معدن، فروشگاه زنجیرهای کوروش (قدس فعلی) و اولین کارخانه مبل ایران (مبلیران) را پیش از انقلاب ۵۷ در ایران بنیانگذاری کرد. خیامیها علاوه بر پایهگذاری نخستین صنعت خودروسازی در ایران چندین کارخانه و موسسه تولیدی دیگر راهاندازی کردند که سهم مهمی در صنعت و اشتغال کشور داشتند. «کارخانه لاستیکسازی بریجستون ایران»، «شرکت پیستونسازی ایران»، «کارخانه ایدم در تبریز برای تولید موتور»، «کارخانه پلیرنگ (تولیدکننده رنگ اتومبیل)»، «کارخانه فنرسازی در جاده کرج» از جمله آنها هستند.
محمود خيامي در تاریخ ۹ اسفند سال ۱۳۹۸ در سن ۹۰ سالگي و در شهر لندن چشم از جهان فروبست.
الله وکیلی اونجرز پیکانی که سال 47 اورد تو این مملکت هنوز ارزشمنده بالاخص مدلهای کارلوکسش
خدا با رسول الله (ص) همنشینش کنه و از غاصبین مالش هم انتقام شدیدی بگیره!