نگاهی به امکانات پراید، از تولد تا مونتاژ در ایران!

ما در ایران پراید را به‌عنوان محصولی از شرکت کره‌ای کیا می‌شناسیم. پای این خودرو برای اولین بار در سال ۱۳۷۲ به کشورمان باز شد و در ابتدا به‌صورت وارداتی در ایران عرضه می‌شد. این خودرو در دو نسخه هاچ‌بک و صندوقدار به ایران آمد که هردو در تیپ‌های ساده و فول ارائه می‌شدند. البته واردات نسخه صندوقدار نسبت به هاچ‌بک کمتر بود. پرایدهای وارداتی در تیپ ساده فاقد گرم‌کن شیشه عقب، دورسنج موتور، سیستم تهویه و تایمر برف‌پاک‌کن بودند. همچنین در این تیپ هر چهار پنجره از نوع دستی بودند و در نسخه هاچ‌بک از برف‌پاک‌کن عقب هم خبری نبود.

در تیپ فول اما همه این موارد ارائه می‌شد. البته در این مدل‌های وارداتی، دکمه بالابر پنجره‌های جلو در تیپ فول بجای روی درها، در کنسول میانی و زیر فندک قرار گرفته بود. همچنین تیپ فول در نسخه صندوقدار به‌صورت دورنگ ارائه می‌شد به‌گونه‌ای که سپرها و قسمت پایینی درها (زیر زه‌ها) معمولاً به رنگ نقره‌ای یا طوسی بود که با رنگ اصلی بدنه تفاوت داشت. بین چراغ‌های عقب و در قسمت جا پلاک هم مشکی‌رنگ بود درحالی‌که روی زه‌های جانبی و سپرها نیز خط قرمز باریکی کشیده شده بود. پراید در سال ۱۳۷۳ با قیمتی در حدود ۱ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان در بازار ایران عرضه می‌شد.

پس از حدود سه سال واردات پراید، سایپا در سال ۱۳۷۶ مونتاژ این خودرو را آغاز کرد. نمونه‌های مونتاژی از نوع فیس‌لیفت شده بودند که در هردو نسخه هاچ‌بک و صندوقدار، چراغ‌های جلو کمی کشیده‌تر شده و جلوپنجره هم تغییر کرده بود. در نسخه صندوقدار اما علاوه بر این موارد، سپرها، راهنماهای جلو و گرافیک چراغ‌های عقب هم متفاوت شده بود درحالی‌که در نسخه هاچ‌بک سپرها تغییری نکردند و پراید هاچ‌بک تا زمان پایان تولید در سال ۱۳۸۹ همچنان با همان سپرهای اولیه با خط باریک قرمز و همین‌طور راهنماهای جلوی مستطیلی تولید می‌شد.

از سوی دیگر، پرایدهایی که توسط خود کیا در کره تولید می‌شدند هم تفاوت‌هایی با نمونه‌های عرضه شده در ایران داشتند. البته باید توجه داشت که پراید اساساً محصول خود کیا نبود بلکه توسط مزدا طراحی شد و توسط این شرکت ژاپنی و همین‌طور شرکت فورد به تولید رسید. این خودرو که در اصل فورد فستیوا نام داشت، به درخواست فورد توسط مزدا در ژاپن طراحی شد زیرا در آن زمان مالکیت مزدا در اختیار فورد بود. مزدا که این خودرو را به‌صورت هاچ‌بک سه‌در طراحی کرده بود، آن‌را در اوایل سال ۱۹۸۶ در ژاپن با نام فورد فستیوا معرفی کرد. البته این خودرو در برخی بازارها مثل استرالیا و اروپا از سال ۱۹۸۷ با نام مزدا ۱۲۱ هم عرضه می‌شد.

فستیوا با دو پیشرانه ۱.۱ لیتری و ۱.۳ لیتری ارائه می‌شد که هردو ساخت مزدا بودند و برای بازار ایران موتور قوی‌تر انتخاب شد. در اواسط سال ۱۹۸۶، شرکت کیا که شریک فورد بود، تولید این خودرو را با نام پراید در کره جنوبی آغاز کرد. سپس در اواخر سال ۱۹۸۷، کیا صادرات این خودرو را با همان نام فستیوا به ایالات‌متحده آغاز کرد. همان‌طور که گفته شد، فستیوا در ابتدا به‌صورت هاچ‌بک سه‌در طراحی شده بود اما در سال ۱۹۸۸ نسخه هاچ‌بک پنج‌در و در سال ۱۹۹۰ نسخه سدان هم به خانواده آن اضافه شد که هردو توسط کیا در کره جنوبی ساخته می‌شدند.

اما بپردازیم به ویژگی‌های پرایدهای اولیه که توسط کیا ساخته می‌شدند. این نمونه‌ها چراغ‌های جلو و جلوپنجره متفاوتی نسبت به آنچه ما در ایران دیدیم داشتند به‌گونه‌ای که چراغ‌ها در قسمت داخلی فرم تیزتری داشته و جلوپنجره هم طراحی سه‌قسمتی با یک خط باریک در میانه داشت. در داخل نیز فرم غربیلک فرمان کاملاً با نمونه ایرانی متفاوت بود اما در دیگر قسمت‌های کابین تفاوتی به چشم نمی‌خورد. در سال ۱۹۹۰ هم نسخه سدان معرفی شد که تفاوت چندانی با نمونه‌های وارداتی به ایران نداشت و فقط جلوپنجره متفاوتی در آن دیده می‌شد که به‌صورت سراسری و مشکی‌رنگ بین چراغ‌ها کشیده شده بود.

مزدا در سال ۱۹۹۰ به تولید فستیوا پایان داد و از این سال به بعد این خودرو برای عرضه در همه بازارها فقط توسط کیا در کره جنوبی تولید می‌شد. سپس در سال ۱۹۹۴ نیز فورد عرضه فستیوا در بازار ایالات‌متحده را پایان داد و نسل دوم آن‌را به بازار فرستاد که به‌طور مشترک توسط فورد و کیا توسعه پیدا کرده بود. بااین‌حال، کیا همچنان تا سال ۲۰۰۰ به تولید پراید ادامه داد و حتی در سال ۱۹۹۶ آن‌را فیس‌لیفت کرد. نمونه‌های مونتاژی پراید که در سال ۱۳۷۶ در کشورمان عرضه شدند از همین فیس‌لیفت بودند. کیا همچنین در سال ۱۹۹۲ نسخه استیشن پراید را هم تولید کرد که این نسخه با نام سفری در ایران هم توسط سایپا به تولید رسید اما با استقبال خریداران مواجه نشد و پس از چند سال تولید آن پایان یافت.