معمولاً بوگاتی ویرون با 1000 اسب بخار قدرت و حداکثر سرعتی فراتر از 400 کیلومتر بر ساعت بهعنوان بلندپروازانهترین پروژهٔ رئیس سابق گروه فولکسواگن «فردیناند پیچ» شناخته میشود اما فولکسواگن XL1 با تنها 68 اسب بخار قدرت و حداکثر سرعت 160 کیلومتر بر ساعت نیز پروژهٔ بسیار دیوانهواری بود. در دهه 2000، فولکسواگن چند کانسپت را معرفی کرد که پیشنمایشی از خودرویی بود که میتوانست صد کیلومتر را فقط با مصرف یک لیتر بنزین طی کند.
این ایده هرچند جذاب بود اما در ابتدا بسیار مسخره به نظر میرسید زیرا چیدمان پشت سر هم صندلیها موجب شده بود دو کانسپت اول شباهت چندانی به یک خودروی واقعی و کاربردی نداشته باشند. سپس در سال 2011 فولکسواگن سومین کانسپت این پروژه را معرفی کرد که با چیدمان معمولی صندلیها و درهای پروانهای، خودروی بسیار واقعیتری به نظر میرسید. با این کانسپت، ایده خودروی کممصرف فولکسواگن بسیار به واقعیت نزدیک شده بود و این شرکت اعلام کرد این خودرو را در تعداد محدود 250 دستگاه تولید خواهد کرد.
بدین ترتیب، یک سال بعد نسخه تولیدی این خودرو که XL1 نام گرفته و کممصرفترین خودروی دنیا محسوب میشد، در نمایشگاه خودروی ژنو 2013 رونمایی شد. در ساخت این خودرو از ویژگیها و قطعاتی استفاده شده بود که معمولاً در سوپراسپرتهای فوقالعاده سریع میبینیم. البته در XL1 بسیاری از تکنولوژیها فقط برای به حداکثر رساندن راندمان استفاده شده بودند. بهعنوانمثال، این خودرو به شاسی فیبر کربنی، ترمزهای کربن سرامیکی و درهای پروانهای مجهز بود و ضریب درگ آن عدد فوقالعادهٔ 0.186 بود. XL1 خودروی بسیار کوچکی است که تنها 3,888 میلیمتر طول و 795 کیلوگرم وزن دارد.
جایی که XL1 کاملاً از سوپراسپرتها فاصله میگیرد، زیر کاپوت است زیرا در اینجا بجای پیشرانههای قدرتمند V8 یا V10 یک قوای محرکه دیزلی دو سیلندر هیبریدی قرار دارد. بخش الکتریکی این قوای محرکه از یک موتور الکتریکی 27 اسب بخاری و پکیج باطری 5.5 کیلووات ساعتی تشکیل شده که امکان پیمودن 50 کیلومتر را بهصورت تمام الکتریکی فراهم میکند. پیشرانه دیزلی XL1 هم یک نمونه 800 سیسی کوچک با 47 اسب بخار قدرت است که در میانه خودرو نصب شده است. این موتور در اصل همان پیشرانه 1.6 لیتری چهار سیلندر دیزلی گلف است که نصف شده است.
مجموع خروجی این قوای محرکه 68 اسب بخار قدرت و 140 نیوتن متر گشتاور است. مصرف سوخت XL1 رسماً 0.9 لیتر در هر صد کیلومتر اعلام شد که حتی از هدف 1 لیتر در هر صد کیلومتر هم کمتر بود. XL1 اما هرگز خودروی ارزانی نبود زیرا در سال 2015 با قیمت 98,515 پوند معادل 139 هزار دلار ارائه شد که با این قیمت میشد یک پورشه 911 فول آپشن خرید.
رانندگی با XL1 بهطور شگفتانگیزی لذتبخش است آنهم نه به خاطر سرعت و شتاب بالا زیرا اینگونه نیست. شتاب صفرتاصد این خودرو 12.9 ثانیه طول میکشد و همهچیز در سرعت 160 کیلومتر بر ساعت که بهصورت الکتریکی محدود شده به پایان میرسد. البته گیربکس هفت سرعته دوکلاچه بهگونهای طراحی شده که گشتاور شگفتانگیزی را در دورهای پایین در اختیار راننده قرار میدهد و به همین دلیل XL1 هرگز خیلی خودروی کُندی احساس نمیشود. فرمان خودروی نیز فاقد نیروی کمکی است و به همین دلیل بازخورد بیشتری نسبت به دیگر محصولات فولکسواگن و حتی سوپراسپرتها دارد.
ازآنجاییکه 55 درصد از وزن XL1 روی چرخهای عقب قرار دارد، تعادل خودرو فوقالعاده است و حتی با وجود لاستیکهای جلوی بسیار باریک 115 (لاستیکهای باریک به کاهش مصرف سوخت کمک میکنند) که چسبندگی پایینی دارند، هنوز هم میتوان روی هر نوع مسیری با سرعتهای بالا حرکت کرد. ویژگیهای منفی این خودرو هم ترمزهای کربن سرامیکی و عدم امکان تعویض دنده بهصورت دستی است زیرا برای کاهش مصرف سوخت بهتر است کامپیوتر دندهها را تعویض کند. دوربینهایی که بجای آینههای جانبی نصب شدهاند نیز چندان عالی نیستند اما باید توجه داشت درحالیکه امروزه تعداد محدودی از خودروها از این تکنولوژی استفاده میکنند، فولکسواگن شش سال پیش از آن استفاده کرده بود و این نشان میدهد که XL1 چقدر پیشرفته بوده است.
همانطور که در ابتدا گفته شد، فولکسواگن تعداد محدودی از XL1 تولید کرد و مالکین آنها معمولاً تمایلی به فروش خودروی خود ندارند و بنابراین بهندرت یک XL1 برای فروش گذاشته میشود. حال اما بهتازگی این اتفاق رخ داده و یک XL1 قرمزرنگ در هلند به حراج گذاشته شده است. این خودرو از زمانی که در سال 2015 خریداری شده تاکنون تنها 19,500 کیلومتر کار کرده و فقط یک مالک داشته است. در توضیحات این خودرو یک ضربه جزئی در قسمت عقب ذکر شده که البته بعداً در کارخانهٔ فولکسواگن در ولفسبورگ برطرف شده است. اما حتی با وجود این مشکل، این XL1 قرمزرنگ با قیمتی بیش از 100 هزار پوند معادل 140 هزار دلار به فروش رسیده است.