جیپ واگنییر و رنجروور بنیان‌گذاران بخش شاسی‌بلندهای لوکس بودند و در دههٔ 70 یعنی سال‌ها پیش از آنکه دنیا دیوانهٔ شاسی‌بلندها شود، تجمل را با توانایی‌های آفرود ترکیب کرده بودند؛ اما این دو ماشین تنها گزینه‌ها در این بخش نبودند و کسانی که خواهان شاسی‌بلند لوکس کمی خاص‌تر و سفارشی‌تری با همان توانایی‌های آفرود بودند می‌توانستند سراغ شرکت سوئیسی مونته‌وردی (Monteverdi) بروند.
این شرکت توسط «پیتر مونته‌وردی» تأسیس شده بود. وی با فروش محصولات فراری، ب‌ام‌و لانچیا در زادگاهش سوئیس به ثروت رسید و بعداً به ساخت گرند توررها و سوپراسپرت‌های پرقدرت پرداخت. این خودروها بدنه‌های دست‌سازی داشتند و به پیشرانه‌های V8 کرایسلر مجهز می‌شدند؛ اما مونته‌وردی که در یکی از کوهستانی‌ترین مناطق اروپا زندگی می‌کرد، در دهه 70 به فکر ساخت خودرویی افتاد که تمام تجمل خودرویی مثل مازراتی را در کنار توانایی‌های آفرود ارائه کند.
اولین تلاش او برای ساخت این خودرو، مدل صحرا بود که اساساً یک اینترنشنال هاروستر اسکات با تغییراتی بسیار جزئی بود و صرفاً به جلوپنجره جدید و کابین لوکسی مجهز شده بود. مدل بعدی مونته‌وردی در این بخش، سفری نام داشت که هرچند آن‌هم بر اساس هاروستر اسکات ساخته شده بود اما این بار بدنه‌ای سفارشی توسط شرکت ایتالیایی فیسوره (Fissore) برای آن طراحی شده بود یعنی همان شرکتی که قبلاً بدنه‌های گرند توررهای پرسرعت مونته‌وردی در دههٔ 60 را طراحی و تولید کرده بود. سفری برای اولین بار در سال 1976 رونمایی و سال بعد تولید آن آغاز شد.
قیمت سفری کمی بیشتر از رنجروور بود اما این خودروی سوئیسی چند مزیت کلیدی نسبت به همتای بریتانیایی خود داشت که شامل برخورداری از پیشرانه V8 بزرگ‌تر، گیربکس اتوماتیک و توانایی غیرفعال کردن سامانه چهارچرخ محرک می‌شد. با وجود این ویژگی‌ها، قیمت سفری در بازار داخلی سوئیس 39 هزار فرانک معادل 42 هزار دلار بود که تنها 5 هزار فرانک معادل 5,400 دلار از رنجروور گران‌تر بود. ازآنجایی‌که در آن زمان شاسی‌بلندهای لوکس کمی در اروپا عرضه می‌شدند، هرچند فروش سفری نسبت به رنجروور کمتر بود اما در مقایسه با دیگر محصولات مونته‌وردی که گران‌تر بودند و هم‌سطح فراری و مازراتی قرار می‌گرفتند، فروش بیشتری داشت.
سفری در ابتدا با یک پیشرانه 5.2 لیتری V8 کرایسلر ارائه می‌شد که 152 اسب بخار قدرت و 346 نیوتن متر گشتاور داشت و به میزان قابل‌توجهی از موتور 3.5 لیتری V8 رنجروور در آن زمان قوی‌تر بود. برای این خودرو یک پیشرانه 5.7 لیتری V8 با 165 اسب بخار قدرت که متعلق به خود اینترنشنال هاروستر بود هم ارائه شد. همچنین طراحی سفری به‌گونه‌ای صورت گرفته بود که امکان جای دادن پیشرانه 7.2 لیتری کرایسلر با 305 اسب بخار قدرت در سینه آن‌هم وجود داشت.
این خودرو در نسخه ۵.۲ لیتری ظرف ۱۳.۱ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و توانایی دستیابی به حداکثر سرعت ۱۶۵ کیلومتر بر ساعت را داشت اما چنین عملکردی در خودرویی به این سنگینی به سوخت بسیار زیادی نیاز داشت که به ۲۵ لیتر در هر صد کیلومتر می‌رسید. تولید سفری در سال ۱۹۸۲ یعنی دو سال پس از پایان تولید اینترنشنال هاروستر اسکات خاتمه یافت.
مونته‌وردی سفری شاید زیباترین خودروی کلاسیک اروپایی نباشد اما در نوع خود خودروی خاص و منحصربه‌فردی محسوب می‌شود و می‌تواند گزینه جالب برای خرید باشد. هم‌اکنون یک فروشنده سوئیسی خودروهای کلاسیک یک نمونه نقره‌ای‌رنگ از سفری را با قیمت ۷۹,۹۰۰ فرانک معادل ۸۵,۸۰۰ دلار برای فروش گذاشته است.
