دیروز راس ساعت 20:00 (به وقت سنگاپور) مسابقه‌ای جذاب رقم خورد. روز قبل از مسابقه در طی تایم گیری، سباستین وتل توانسته بود تایم بهتری نسبت به رقبا کسب کند و به همین دلیل در جایگاه اول قرار گرفت. هم تیمی وی، کیمی رایکونن هم به جایگاه سوم دست یافت و این‌بار در طی یک اتفاق نادر، دنیل ریکیاردو و دنیل کویات توانستند به ترتیب در جایگاه‌های دوم و چهارم قرار بگیرند. اما این تنها شگفتی مسابقه نبود و دو راننده مرسدس به جایگاهی بهتر از پنجم و ششم دست نیافتند.
از نکات جذاب قبل از شروع مسابقه می‌توان به روشن بودن بیش از حد پیست به نسبت محیط اطراف خصوصا اتوبان‌ها اشاره کرد.
با گرم کردن لاستیک‌های سوپرسافت و قرار گیری هر راننده در جایگاه خود همه منتظر ریسی جذاب بودند. با خاموش شدن چراغ‌های قرمز، تمامی راننده‌ها توانستند استارت خوبی بزنند و تفاوت زیادی با یکدیگر از این لحاظ نداشتند. تنها راننده ای که نتوانست از جای خود تکان بخورد، مکس ورشتپن، راننده دوم تیم اسکودریا تورو روسو نام داشت. گرچه مشخص نبود که چرا وی نتوانست حرکت کند، اما به احتمال زیاد اشتباه فردی وی (به خوبی درگیر نکردن کلاچ با دنده) سبب شد تا از رده هشتم به رده بیستم سقوط کند.
در همان ابتدا والتری بوتاس به سرعت از نیکو رزبرگ سبقت گرفت اما در پیچ چهارم راننده آلمانی مقام خود را پس گرفت. از زیبایی‌های دیگر پیست سنگاپور، تغییرات ارتفاع خفیفی است که در پیست وجود دارد و همین موضوع سبب می‌شود تا در هر جای پیست بتوانیم جرقه‌هایی که از زیر اتومبیل‌ها به وجود می‌آید، مشاهده کنیم. تنها در دور ابتدایی سباستین وتل توانست فاصله سه ثانیه‌ای با ریکیاردو ایجاد کند و تا دور ششم این فاصله را تا 5.4 ثانیه افزایش دهد. چند ثانیه بعد به ریکیاردو اعلام شد که وتل سرعتش را پایین آورده و قصد دارد تا پیت استاپ از چرخ‌هایش محافظت کند. همین موضوع باعث می‌شود تا ریکیاردو بر سرعت خود بیفزاید.
در دور سیزدهم هنگامی که ماسا در حال خارج شدن از پیت لاین و ورود دوباره به پیست بود، ناگهان هولکنبرگ راننده اول تیم فورس ایندیا از راه می‌رسد و با زدن چرخ عقب چپ خود به چرخ راست جلوی ماسا باعث می‌شود تا VSC (ماشین ایمنی مجازی) برای رانندگان فعال شود. اما به دلیل بالا بودن شدت تصادف و نیز زیاد بودن قطعات ریخته شده روی زمین، ناظر بازی تصمیم می‌گیرد تا با اعلام SC (ماشین ایمنی) تمامی معادلات تیم‌ها را به هم بزند. همین موضوع فرصت مناسبی را برای ریکیاردو، رایکونن و دیگر رانندگان به وجود می‌آورد تا به مسابقه بازگردند. همچنین مکس ورشتپن نیز به همین دلیل توانست خود را از لپ شدن رها کند و به فکر کسب رده بیافتد. در دور هجدهم با رفتن ماشین ایمنی از پیست و آغاز شتابگیری سباستین وتل در سکتور آخر، هیجان دوباره به پیست سنگاپور بازگشت.
در همین برهه، کارلوس ساینز مشکلی در جعبه دنده یافت، چراکه تا چند ثانیه دنده، خلاص بود و همین باعث شد تا به رده هجدهم برود. چند دقیقه بعد رای داوران در ارتباط با تصادف هولکنبرگ با ماسا مشخص شد و راننده آلمانی جریمه 3 پله‌ای سقوط در تایم گیری مسابقه ژاپن را متحمل شد. در دور 26 همیلتون به مکانیک تیم گفت که “من قدرت کافی ندارم” و دلیل آن را چنین بیان کرد “پدال گاز تا انتها عمل نمی‌کند و قدرت خروجی کافی ندارم”. همین جا بود که دردسرهای مرسدس شروع شد و همیلتون یکی یکی رده از دست داد و تیم مجبور شد تا وی را به گاراژ برگرداند و از ادامه مسابقه انصراف دهد. بعد از آن نیز ماسا از تیم دستور خارج کردن اتومبیل خود را از پیست گرفت.
بعد از آن ورشتپن و چندی دیگر از رانندگان به پیت استاپ رفتند که ناگهان برای چندمین بار پرچم زرد بالا رفت و ماشین ایمنی به پیست آمد. دلیل بالا رفتن پرچم زرد، ورود یک نفر به پیست آن هم در پل اندرسون بود که سبب شد تا بار دیگر تمامی معادلات تیم‌ها به هم بخورد. گرچه وی حدودی عاقلانه عمل کرد و کار خاصی انجام نداد و بعد از چند قدم راه رفتن از پیست خارج شد. وتل نیز به شوخی به تیم گفت “سرگرمی زیادی تو پیست هست!”. بار دیگر ماشین ایمنی از پیست خارج شد و مسابقه در دور چهل و یکم از سر گرفته شد. گرچه تا هنوز نیز معلوم نشده که چرا الکساندر روسی راننده جدید تیم ماروشا، خود را از لپ بودن در نیاورد.
گویا داستان بالا آمدن پرچم زرد در پیست خاتمه نیافت و در دور چهل و دوم بار دیگر شاهد به اهتزاز در آمدن پرچم زرد بودیم، چراکه بال جلو سمت راست اتومبیل جنسن باتن به جهت برخورد با اتومبیل پاستور ملدونادو شکست و قطعاتی نیز روی آسفالت پیست ریخته شد و باعث شد تا وی به پیت لاین برود. در ادامه هم چندان اتفاق خاصی در رده‌های بالا روی نداد و سبقت گیری‌های مکرر مکس ورشتپن جذابیت خاصی را به رده‌های پایینی مسابقه داده بود. در همین حین اما داوران برای برخورد میان باتن و ملدونادو رایی صادر نکردند.
بعد از این موضوعات حالا وقت کل کل دو راننده هم تیمی قدیمی یعنی وتل و ریکیاردو رسیده بود. آنگونه که هر بار ریکیاردو سریع‌ترین زمان را در پیست ثبت می‌کرد، وتل فاصله بیشتری از وی می‌گرفت.
در انتها هم تنها فردی که توانست با دیگر نطرها را در این سال به سمت و سوی خود جلب کند، مکس ورشتپن نام داشت، با اینکه وی در ابتدای مسابقه حتی لپ شده بود اما توانست در انتها بار دیگر مقام هشتم خود را به دست بیاورد. این در حالی است که پشت سر او، راننده اول تیمش قرار داشت و از طرف تیم به وی اعلام شد که بگذارد تا کارلوس ساینز در رده هشتم کار خود را به اتمام رساند، اما وی با “نه” محکم خود نشان داد که خیال ندارد تا به راننده‌ای که بدتر از وی عمل می‌کند، امتیاز دهد.
مسابقه با ناکامی مرسدس و قهرمانی فراری خاتمه یافت و حالا باید دید که در هفته آینده در پیست سوزوکا ژاپن، تیم‌ها چه تغییراتی را در موتورهای خود به وجود می‌آورند.
