خودروهای چینی زیادی وارد کشور شده‌اند و در حال حاضر اگر قیمت منطقی داشته باشند، بنظر نمی‌رسد که مردم هم در شرایط فعلی از عرضه آنها ناراضی باشند. باید اعتراف کنیم که خودروسازی چین، نسبت به گذشته در جهت مثبت، رشد چشمگیری داشته و ما نمی‌توانیم مانند گذشته خودروهای این کشور شرقی را نقد کنیم اما می‌توان محصولاتی از این کشور را که وارد کشور می‌شوند، نقد کرد. چرا که خودروسازان برای سود بیشتر، معمولا بدنبال برندهای رده چندمی می‌روند و آنها را به کشور می‌آورند.
اخیرا شنیدها از عرضه یک خودروی جدید با نام چانگ‌فنگ لئوپارد CS10 در کشور، حکایت می‌کنند. این خودرو بوسیله زیر مجموعه برند GAC با نام چانگ‌فنگ در سال ۲۰۱۴ در نمایشگاه توکیو معرفی شد و سال ۲۰۱۵ نیز به بازار عرضه شد. لئوپارد CS10 در اکتبر سال ۲۰۱۸ با فروش ۳.۱۵۰ عددی در چین در جدول فروش چین رده ۸۱ را به خود اختصاص داده است. بنظر می‌رسد با توجه به این موضوع که لئوپارد CS10 از سال ۲۰۱۵ تاکنون بروزرسانی نشده، باید منتظر عرضه یک مدل جدید از این برند بود اما اکنون کمپانی‌های ایرانی ترجیح داده‌اند، این محصول نه‌چندان جدید را در کشور عرضه کنند.
طراحی
در طراحی خارجی لئوپارد CS10 را می‌توان یک محصول ترکیبی دانست که در آن ترکیب چند خودروی مطرح و حتی چینی بکار گرفته شده. این ترکیب چندان بد نیست و می‌توان آن را دوست داشت. در نمای جلویی چراغ‌ها کمی شبیه به برخی از محصولات چینی هستند که از جلوپنجره خودروهای رنجروور در کنار آنها بهره گرفته شده.
نمای جلویی چندان بد نیست اما چراغ‌ها می‌توانستند طراحی بهتری داشته باشند. زمانی که از جانب به این خودرو نگاه کنید، متوجه خواهید شد که یک پلتفرم آلمانی در مقابل شماست و ناخودآگاه نام پورشه در ذهن شما تداعی می‌شود. طراحی رینگ‌ها و سایز مناسب چرخ‌ها کمی امید را در دل زنده می‌کند که با محصول خوبی روبرو هستیم اما در نمای عقب یک کپی ناشیانه از خودروهای پورشه دیده می‌شود. چانگ‌فنگ سعی داشته تا تغییراتی بر روی چراغ‌های شاسی‌بلندهای پورشه اعمال کند که این تغییرات منفی بوده و اصلا زیبایی ندارند. حک شدن نام چانگ‌فنگ بر روی صندوق در این نما کمی از سادگی آن کاسته اما باز هم یک کپی است.
طراحی داخلی
در نمای داخلی همان سیاست نمای خارجی بکار گرفته شده یعنی ترکیبی از طراحی کابین چند خودروی معروف در آن بکار گرفته شده. غربیلک فرمان دقیقا مشابه خودروهای رنجروور است و در پشت آن یک آمپر اسپرت قرار داده شده است. ظاهر این کابین را می‌توان یک طراحی ارگونومیک و زیبا دانست که با متریال پلاستیکی نچندان با کیفیت پوشش داده شده است.
فضای فراوان سرنشینان عقب در این خودرو شما را غافلگیر خواهد کرد و از این لحاظ یکی از بهترین‌ها در ایران خواهد بود. به کیفیت صندلی‌ها می‌توان نمره متوسطی داد اما مشکل آن در عدم استقرار مناسب راننده است و کیفیت دربر گیرندگی خوبی ندارد و در پیچ‌ها راننده دچار مشکل خواهد شد. یک صفحه‌نمایش کوچک اما با کیفیت، در وسط داشبورد قرار داده شده و دکمه‌های سخت‌افزاری نیز، بسیار طراحی خوبی دارند.
پیشرانه و فنی
لئوپارد CS10 با دو پیشرانه در بازار چین عرضه شده که یکی از آنها یک موتور ۱.۵ لیتری توربو با ۱۵۵ اسب بخار قدرت و ۲۱۰ نیوتن‌متر گشتاور است. اما گزینه بعدی جذاب‌تر بنظر می‌رسد که یک موتور ۲.۰ لیتری توربو با ۱۷۷ اسب‌بخار قدرت و ۲۵۰ نیوتن‌متر گشتاور است.به دلیل علاقه ایرانی‌ها به موتور ۲۰۰۰، احتمالا این نمونه در ایران عرضه شود. این موتور مانند بسیاری از خودروهای چینی دیگر، ساخت کمپانی ژاپنی میتسوبیشی است.
نمونه اولیه این خودروها تنها گزینه گیربکس اتومات داشتند اما در حال حاضر امکان سفارش لئوپارد CS10 با گیربکس‌های دستی/CTV/DCT وجود دارد. شتاب صفر تا صد ۱۱ ثانیه‌ای که از سوی کمپانی اعلام شده و احتمالا در آزمون بیشتر از این خواهد بود، چندان خوب نیست و نشان می‌دهد این خودرو در شتاب کمی کند است. اما مصرف سوخت CS10 با توجه به ابعاد و موتور توربودار، شرایط خوبی دارد و در حالت ترکیبی ۹ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر مصرف می‌کند. این خودرو با دو سیستم تک دیفرانسیل و دو دیفرانسیل عرضه شده که هنوز مشخص نیست کدام مدل برای ایران انتخاب شده اما بدون شک عرضه مدل ۴ چرخ محرک می‌تواند بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
ایمنی
متاسفانه از لحاظ ایمنی، لئوپارد CS10 در آزمون موسسه C-NCAP نتوانسته نتیجه خوبی بگیرد و تنها ۳ ستاره از ۵ ستاره کسب کرده است. معمولا نتایج اعلامی از سوخی این موسسه، نسبت به موسسه اروپا و استرالیا، کمی با ارفاق است و این ۳ ستاره کمی تأمل برانگیز است. این خودرو در بازار محلی از 89.800 تا 146.800 یوان قیمت دارد و ضعف ایمنی آن به‌دلیل شرایط بدنه است و همین کمی موفقیت آن را تحت تاثیر قرار خواهد دارد.
تجهیزات
معمولا خودروهای چینی از لحاظ تجهیزات شرایط خوبی دارند و لئوپارد CS10 نیز از این قاعده مستثنی نیست و با تجهیزاتی نظیر کیلس استارت، کروز کنترل تطبیقی، فرمان چرم، صندلی‌های چرمی، صندلی‌های جلو برقی و گرمکن دار، کامپیوتر سفری، ۶ بلندگو، نمایشگر ۸ اینچی با پشتیبانی از 4G، ۶ کیسه‌هوای ایمنی، ABS + EBD، EBA، سنسور عقب و جلو، دوربین دنده عقب، دوربين ديجيتال، BLIS، Lane-keep assist و … عرضه شده است.
کلام آخر
هنوز مشخص نیست این خودرو از سوی کدام شرکت ایرانی عرضه خواهد شد اما برخی نام صنایع خودروسازی ریگان را مطرح می‌کنند. عرضه خودروهای ناشناخته چینی در کشور، شاید با شرایط تحریم، تا حدودی نیاز بازار را برطرف کند اما نباید به هر قیمتی، هر خودرویی را به کشور آورد چرا که ۳ ستاره ایمنی با توجه به شرایط جاده‌ای ایران و تعداد کشته‌های سالانه، کمی غیرمنطقی است. امیدواریم این خودرو حداقل قیمت مناسبی داشته باشد تا نکات ضعف آن کمی کمرنگ‌تر شوند.
