بررسی ارزش خرید تیوولی الیت؛ نوجوان کره ای با کمربند زرد!

شرکت سانگ یانگ ( سنگ یانگ ) پس از عدم موفقیت در فروش خودرو های کوراندو، اکتیون، رکستون و…. که اکثرا به دلیل طراحی ضعیف بود، تصمیم به ورود به کلاس دیگری از خودرو های شاسی بلند را به همراه یک تغییر اساسی در خط مشی طراحی گرفت.

تیوولی (Tivoli) اولین ثمره این تغییر خط طراحی زیر نظر مالک جدید، ماهیندرا هند بود. سانگ یانگ که نام تیوولی را از شهری کوچک در لاتزیو ایتالیا قرض گرفته است، در تبلیغات خود به برعکس خواندن اسم خودرو (I LOV IT) نیز توجه ویژه ای کرده و آن را در اکثر بنر های تبلیغاتی استفاده کرده است.

رامک خودرو زمانی این خودرو را به بازار ایران معرفی کرد که چینی های تازه وارد، از جمله جک S5 اتوماتیک تازه در حال باز کردن جای پا خود بودند و تیوولی کار را برای آن ها سخت کرد. قیمت رقابتی، امکانات مناسب، طراحی گیرا و برند غیر چینی از جمله عوامل موفقیت این خودرو بودند.

حال پس از گذشت هفت سال از ورود اولین سری تیوولی، به بررسی این خودرو در تیپ الیت می‌پردازیم تا بدانیم در بازه قیمتی زیر 2 میلیارد (نیمه دوم فروردین 1402)، ارزش خرید دارد یا خیر.

طراحی ظاهری:

سانگ یانگ پس از رونمایی از کانسپت X100، نوید یک طراحی جدید را داد که حاصل آن کانسپت، نمونه تولیدی تیوولی شد که اکنون نظاره گر آن هستیم. تیوولی در رده خودرو های کراس اوور ساب کامپکت قرار می‌گیرد که از رقبای آن می‌توان به رنو کپچر و رنو داستر اشاره کرد.

در نمای جلو تیوولی شاهد چراغ های کشیده اخم آلود، در طرفین هستیم که آسیایی بودن خودرو را به نمایش می‌گذارد. نکته ای که در نمای جلو بیشتر خود را به نمایش می‌گذارد، ارتفاع کم خودرو از سطح زمین است و این ارتفاع کم تاکید دارد که با یک کراس اوور اسپرت طرف هستیم.

در نمای جانبی پف گلگیر ها، بسیار زیبا هستند و به هیچ عنوان آزار دهنده نیست؛ اما این پف گلگیر مخصوصا در قسمت عقب، برای کسانی که برای بار اول پشت فرمان این خودرو می‌نشیند، ممکن است هنگام پیچیدن در معابر بسیار باریک شهری، کمی احتیاط بطلبد تا ابعاد خودرو به دست راننده بیاید. همچنین در نمای جانبی شاهد دو خط نسبتا تیز در بالا و پایین خودرو هستیم. کفش های این خودرو از نوع 18 اینچی است و طرح رخ تراش( Diamond cut) زیبایی، بر روی خود دارد که با فاق کم تایر ها، باز هم تاکید دارد که این خودرو، به هیچ عنوان برای مسیر های خارج جاده ای مناسب نیست و مولفه های اسپرت بر بیشتر مولفه های آن غلبه دارد.

در نمای عقب نیز هماهنگ با نمای جلو، یک طراحی به روز را شاهد هستیم که فارغ از هرگونه اضافه کاری از جمله گذاشتن خروجی اگزوز فیک، کروم کاری های نامناسب و استفاده از پلاستیک های مشکی ارزان قیمت؛ یک نمای شکیل و اسپرت را داریم.

مشخصات فنی:

این خودرو بر خلاف ظاهر اسپرتی که دارد، اما در باطن یک کراس اوور شهری بیش نیست و در زیر کاپوت این خودرو، یک موتور 1.6 لیتری تنفس طبیعی قرار دارد که 128 اسب بخار و 160 نیوتون متر گشتاور تولید می‌کند. خروجی موتور توسط یک گیربکس 6 سرعته ساخت آیسین ژاپن، به چرخ های جلو منتقل می‌شود؛ این قدرت خروجی با توجه به وزن 1300 کیلوگرمی خودرو، شتاب مناسبی را ارائه نمی‎‌دهد و نباید انتظار شتاب خوبی را داشته باشیم که در قسمت تجربه رانندگی بیشتر به این موضوع می‌پردازیم.

طراحی داخلی، متریال و امکانات:

طراحی داخلی این خودرو به نظر نگارنده، همان چیزی است که برای نوازش چشم در این بازه قیمتی لازم است و از هر گونه شلوغ کاری پرهیز شده است. اما اگر نسبت به متد روز بخواهیم بسنجیم، کمی از متد روز عقب است که خوب با توجه به سال طراحی، امری عادی است.

موقع قرار گرفتن پشت فرمان خودرو، حس نشستن پشت یک کراس اوور را به علت موقعیت قرار گیری صندلی و ارتفاع پایین خودرو، ندارید و برای برخی این یک ویژگی مثبت تلقی می‌شود که همچنان دلشان پیش یک سدان است اما مجبور به خرید یک کراس اوور شده‌اند. دید به اطراف قابل قبول است و آینه ها نیز وسعت خوبی را پوشش می‌دهند؛ نکته منفی این خودرو ستون A است که باعث ایجاد نقاط کور می‌شود. صندلی های این خودرو در ردیف جلو را می‌توان عالی! توصیف کرد که با در برندگی مناسب و نرمی خوب، نسبت به رقبا، حتی هاوال H2 که به نظر بنده صندلی های خوبی را در کلاس خود دارد، پیش می‌افتد. در کل با اولین نشستن پشت فرمان این خودرو، حس خودمانی بودن را از این خودرو دریافت می‌کنید.

متریال استفاده شده در داشبورد، رودری و کنسول خودرو، ترکیبی از چرم، پلاستیک خشک و پلاستیک نرم است که این متریال نمره قابل قبولی می‌گیرد و حس ارزان قیمت بودن را القا نمی‌کند.

فضا سازی های کابین به صورت مناسب بوده و جا برای وسایل سرنشینان در سراسر کابین، به راحتی یافت می‌شود. فضای سر در دو ردیف صندلی خودرو، کاملا مناسب بوده اما، فضای پای ردیف عقب برای افراد بلند قد، کمی آزاردهنده است، مخصوصا اگر شخص ردیف جلو نیز دارای قد بلندی باشد.

فضای صندوق عقب این خودرو، مناسب یک خانواده دو نفره است و در حد دو چمدان و دو کوله پشتی فضا ارائه می‌دهد.

از لحاظ امکانات رفاهی و ایمنی، این خودرو با توجه به زمان عرضه نمره قابل قبولی را می‌گیرد و برخی امکانات همچون: نمایش موقعیت قرار گیری فرمان بر روی کامپیوتر سفری، از ریزبینی های زیبای شرکت مادر است.

امکانات این خودرو عبارت است از:

• مانیتور 7 اینچ به همراه دوربین عقب و قابلیت اتصال به تلفن همراه
• استارت موتور از راه دور
• ورود و استارت بدون کلید
• تهویه مطبوع دستی الکترونیکی
• فرمان سه حالته
• گرمکن صندلی های جلو
• 6 ایربگ
• سیستم کنترل پایداری خودرو
• سیستم فعال ضد واژگونی
• و…

اما نکاتی که در هنگام سوار شدن و رانندگی در داخل این خودرو کارکرده ممکن است با آن مواجه شوید عبارت است از:

• از رنگ و رو رفتن سر دنده خودرو در قسمت های نقره ای رنگ و کلید های روی فرمان
• افت کیفیت در چرم صندلی
• به جای ماندن اثر انگشت روی قسمت های پیانویی
• بد قلق بودن تیپ ترونیک خودرو (به صورت یک دکمه بر روی سر دنده)
• کیفیت پایین مانیتور و دوربین عقب

تجربه رانندگی:

هنگام استارت زدن این خودرو با روشن شدن چراغ های کیلومتر این خودرو که با ترکیب رنگ قرمز و سفید است، با طراحی خودرو که ماهیت اسپرت دارد، همخوانی دارد. استارت موتور به نرمی صورت می‌پذیرد. با قرار دادن اهرم دنده در وضعیت درایو، حرکت به نرمی صورت می‌پذیرد. در همان ابتدای کار نرمی فرمان در حالت نرمال، توجه را به سمت خود جلب می‌کند. تعویض دنده ها به نرمی صورت می‌پذیرد و هماهنگی مناسبی بین موتور و گیربکس وجود دارد. با تغییر حالت رانندگی به اسپرت، واکنش پدال گاز سریع تر می‌شود و دنده ها در دور موتور بالاتری تعویض می‌شود اما همچنان، معکوس کشیدن های خودرو با فرمان پدال گاز همخوانی کامل ندارد. نفوذ صدای موتور به درون کابین در دور های میانی و بالا، افزایش می‌یابد و صدای آن رو به آزار دهنده بودن می‌رود.

سواری خودرو در ردیف جلو، با توجه رینگ های 18 اینچی و فاق کم لاستیک، مناسب ارزیابی می‌شود ولی در ردیف عقب، ماجرا کا%D