تصور کنید شما در حال رانندگی هستید و ناگهان کودکی به وسط خیابان می‌دود. از آنجا که شما یک قاتل سریالی نیستید، عقل حکم می‌کند هر کاری برای پیشگیری از تصادف مانند ترمز یا چرخاندن فرمان، حتی اگر به منهدم شدن خودرویتان بیانجامد، انجام دهید، درست است؟
دردسر صدمات وارده به خودرو بسیار کمتر از تصادف با یک کودک است. حالا همین اتفاق را دوباره تصور کنید اما به جای کودک یکی از کله‌قندی‌های نارنجی پلیس ترافیک را جایگزین کنید. شما به احتمال زیاد تنها کاری که می کنید اندکی انحراف فرمان و در نتیجه گذشتن از کنار آن است. گرفتن تصمیمات لحظه‌ای اینچنینی آسان و بدیهی به نظر می‌رسد اما خودروهای جدید خودران هنوز دارای این قابلیت نبوده و فرق یک کله‌قندی نارنجی و یک کودک هنوز برای آنها تعریف نشده است. این بحثی است که دوباره همه را بر سر دوراهی قرار داده، نیازمند جواب و موضوع بحث مخالفان این قبیل خودروهاست. با این وجود ما هرساله شاهد اضافه شدن تجهیزات خودکار به خودروها هستیم و چیزی به ظهور خودروهای تمام خودران باقی نمانده است.
این بحث بسیار حائز اهمیت بوده و تحقیقاتی توسط انجمن آمریکایی در راستای پیشرفت علم و دانش، در مورد تصمیمات اخلاقی و خودروهای خودران از 1900 نفر انجام شده است. از آنها درخواست شده بود حالات مختلف تصادف یک خودروی خودران با قابلیت تصمیم‌گیری در رابطه با نتیجه تصادف را تصور کنند. یکی از حالات حفظ جان 10 نفر انسان پیاده در عوض جان سرنشین جلو و یا کشتن آن 10 نفر در برابر حفظ جان سرنشین خودرو و جواب اکثریت مهم‌تر بودن جان 10 نفر از یک نفر بود. اگرچه با اضافه شدن یکی از افراد مورد علاقه آنها مانند همسر یا مادرشان به داستان جواب‌ها تغییرات جالبی کرد. جواب دادن به این سوال‌ها کار آسانی نیست اما به زودی مجبور به اضافه کردن مقرراتی در این زمینه خواهیم بود.
