بررسی سئات تولدو؛ یک خودروی خانوادگی معمولی و ارزان!

کمپانی اسپانیایی سئات بعد از اینکه در سال 1950 میلادی به کمک فیات راه‌اندازی شد، شروع به تولید محصولاتی نمود که به کیفیت متوسط و قیمت پایین شهرت پیدا کردند، یعنی اگر اروپایی‌ها، مخصوصا ساکنان بخش شرقی، قصد خرید یک خودروی اقتصادی با بودجه حداقلی را در سر داشتند، سئات یکی از گزینه‌های مد نظر آن‌ها بود. اما در سال 1986 میلادی، بعد از اینکه فولکس‌واگن موفق شد با کنار زدن رقبای آسیایی همچون تویوتا و میتسوبیشی، سئات را به‌طور کامل مال خود کند و اوضاع تولیدات این شرکت تا اندازه‌ای بهبود پیدا کرد. از تولیدات معروف این خودروساز که در بازار حضور دارند می‌توان به مدل‌هایی همچون Mii، آی‌بیزا، آتکا و لئون اشاره کرد.

از مدت‌ها قبل خبرهایی درباره حضور گروه خودروسازی فولکس‌واگن در ایران شنیده می‌شد که ظاهرا قرار است مدل‌هایی از زیرمجموعه این غول آلمانی، تحت برندهای اشکودا و سئات در بازار حضور یابند. به همین بهانه سعی شده تا در این مطلب به‌طور خلاصه به بررسی یکی از گزینه‌های احتمالی، یعنی سئات تولدو، پرداخته شود.

تاریخچه

سئات تولدو یک خودروی نسبتا جمع و جور بوده که تولید آن از سال 1991 میلادی شروع و تا به امروز ادامه داشته است. این خودرو در چرخه تحولی خود، چهار نسل را به نمایش گذاشته که آخرین نسخه آن (MK4) از سال 2012 میلادی و با یک طراحی نسبتا جذابتر وارد بازار شده است. سئات در طراحی این خودرو، به غیر از نسل دوم، همیشه بر روی 5 درب بودن آن پافشاری داشته و سعی کرده در مدل‌هایی همچون لیفت‌بک و یا هاچ‌بک آن‌را عرضه کند.

طراحی ظاهری و فضای کابین

سئات تولدو را می‌توان یک خودروی لیفت بک و با ابعادی نسبتا بزرگ درنظر گرفت که از لحاظ جایگاه محصول، بین دو مدل Ibiza و Leon قرار می‌گیرد. در حقیقت این خودرو همان مدل اشکودا رپید (Rapid) است اما با این تفاوت که از لحاظ کیفیت و قیمت، کمی سطح پایین‌تر از دیگر محصولات فولکس‌واگن ارزیابی می‌شود. طراحی ظاهری تولدو را نمی‌توان یک نقطه قوت بزرگ برای این خودرو دانست، مخصوصا اینکه قرار بود جذاب‌تر از اشکودا رپید ایفای نقش کند. بنابراین نباید انتظار خودنمایی را هنگام رانندگی با تولدو داشت.

این خودرو در سه تریم متفاوت به بازار عرضه شده که ارزان قیمت‌ترین آن‌ها E نام دارد و بعد از آن به ترتیب S و SE در قیمت‌هایی بالاتر ارائه شده‌اند. در تریم E خبری از رینگ‌های آلیاژی نیست و دستگیره‌های درب‌ها و آینه‌ها هم رنگ بدنه نیستند. در تریم S علاوه‌ بر جبران این موارد، سیستم تهویه دیجیتال و نویگیشن با رادیو DAB اضافه شده و بالاخره در تریم SE مواردی همچون کنترل سیستم صوتی از روی فرمان، کروز کنترل، تودوزی چرم صندلی‌ها و فرمان، شیشه‌های دودی، مجهز شدن به 6 بلندگوی باکیفیت و پورت USB به چشم می‌خورند. البته در برخی از بازارها این سه تریم به ترتیب Style ،SE و Style Advanced معرفی شده‌اند.

با ورود به فضای کابین، دقیقا همان طراحی اشکودا رپید مشاهده می‌شود. علی‌رقم جادار بودن فضای داخلی، طراحی چشم‌نواز و به‌روز را در مقایسه با خودروهای اروپایی نمی‌توان دید که البته باتوجه به ارزان قیمت بودن تولدو، توجیه‌پذیر است. قطعات پلاستیکی نه‌چندان مرغوب، نبود کنسول مرکزی و آفتاب گیرهای بسیار معمولی از نقاط ضعف آن محسوب می‌شوند. اما صفحه کیلومتر و اطلاعات نمایش داده شده در سطح قابل قبولی قرار دارند و کنترلرهای رادیو و سیستم تهویه از کیفیت خوبی برخوردارند.

بزرگ و جادار بودن این خودرو باعث می‌شود تا خانواده‌های 4 یا 5 نفره به راحتی از آن بهره برده و بدون مشکل کمبود جا، همراه با وسایل زیاد از مسافرت خود لذت ببرند. به لطف ابعاد نسبتا بزرگ تولدو، تقریبا 500 لیتر فضا در پشت در دسترس قرار گرفته که در مقایسه با خودرویی در کلاس هاچ‌بک، همچون فولکس واگن گلف، 200 لیتر بیشتر است. تاشدن صندلی‌های ردیف عقب باعث می‌شود تا حمل لوازم بزرگ به راحتی امکان پذیر شود. فضای قرارگیری پاها و سر برای سرنشینان عقب زیاد بوده و افرادی با بلندی قد 185 سانتی‌متر، هنگام نشستن به خوبی احساس راحتی می‌کنند.

پیشرانه و عملکرد

سئات برای پیشرانه تولدو از چندین مدل بنزینی و دیزلی فولکس واگن استفاده کرده است. در نسخه بنزینی، گزینه‌هایی شامل یک پیشرانه سه سیلندر با حجم 1.2 لیتری و قدرت 74 اسب بخار، مدل چهار سیلندر 1.2 لیتری TSI با خروجی 84 یا 104 اسب بخاری و پیشرانه چهار سیلندر 1.4 لیتری TSI با خروجی 120 اسب بخار به چشم می‌خورند. اما پیشرانه دیزلی چنین تنوعی ندارد و فقط یک مدل چهار سیلندر توربودار با حجم 1.6 لیتر و قدرت 89 تا 104 اسب بخاری برای تولدو عرضه شده که اتفاقا به پرفروش‌ترین نوع در اروپا تبدیل شده است.

برای انتقال قدرت، از یک جعبه دنده 6 سرعته دستی برای مدل‌های بنزینی و 5 سرعته دستی برای مدل دیزلی استفاده شده اما به‌عنوان یک آپشن در بالاترین تریم، سئات تولدو از یک جعبه دنده اتوماتیک هفت سرعته و دوکلاچه در هر دو مدل بهره برده است. همچنین انتقال قدرت هم فقط از طریق محور جلو اتفاق می‌افتد. میانگین مصرف سوخت در مدل‌های بنزینی برای یک سیکل ترکیبی، از 5.1 تا 6 لیتر در صد کیلومتر رانندگی متغیر است.

وقتی به مشخصات فنی و اعداد و ارقام مربوط به پیشرانه سئات تولدو نگاه می‌کنیم، نباید انتظار چالاک بودن و یا حتی کند بودن را داشت، بلکه یک حالت رانندگی معمولی، آرام و روان در اختیار خریداران قرار دارد. بهترین رکوردی که برای شتاب صفر تا صد این خودرو بدست آمده، چیزی درحدود 10.2 ثانیه است. عملکرد این خودرو در محیط داخل شهر و بزرگراه‌ها خوب ارزیابی شده اما در مقایسه با رقبای هم سطح خودش، چندان قابل توجه نیست. نباید برای لذت بردن از رانندگی خیلی برروی تولدو حساب باز کرد زیرا حالت یکنواخت آن در بلند مدت، بسیار کسل کننده است. با این وجود، تنظیمات متعدد برای صندلی‌های جلو و فرمان خودرو و همینطور عملکرد نرم و روان پدال‌ها و پاسخگویی سریع فرمان به کوچکترین حرکت‌ها، از نقاط مثبت در این خودرو محسوب می‌شوند.

ایمنی و قیمت

اگرچه سئات زیرمجموعه‌ای از گروه فولکس‌واگن است اما در زمینه ایمنی نتوانسته هم سطح دیگر محصولات ارزان قیمت تولیدی این مجموعه باشد. در یک نظرسنجی که درباره رضایت مشتریان از ایمنی خودروها در سال 2013 انجام شد، سئات در رتبه 27ام از 32 برند خودروسازی قرار گرفت. با این وجود می‌توان تولدو را یک محصول ایمن تلقی کرد چراکه توانسته 5 ستاره ایمنی را در بخش تست تصادفات از موسسه Euro NCAP بدست آورد. این خودرو به صورت استاندارد به قابلیت‌هایی همچون ترمز ABS، سیستم کنترل پایداری (ESP)، کیسه هوای جلویی و جانبی و سنسور پارک مجهز شده است.

سئات تولدو با توجه تریم و آپشن‌های ارائه شده، بازه قیمتی متنوعی دارد. قیمت تعیین شده برای مدل‌های بنزینی در حالت پایه از 19 هزار دلار شروع و تا 30 هزار دلار بالا می‌رود. از مهمترین رقبای حاضر در بازار برای تولدو می‌توان به کیا سید، هیوندای i30، فولکس‌واگن Jetta و اشکودا رپید اشاره کرد.