همیشه، بین صنعت خودروسازی و ساخت هواپیماها، ارتباطی وجود داشته است. برای مثال، شرکتی مانند بی ام و در اصل یک تولیدکننده موتور هواپیما بوده و در جنگ‌های جهانی اول و دوم، موتور هواپیماهای نظامی را تولید می‌کرده است. شرکت ایتالیایی فیات نیز در دو جنگ جهانی، هواپیمای نظامی می‌ساخته و میتسوبیشی ژاپنی نیز مسئول ساخت جنگنده‌های موسوم به زیرو (Zero) فایتر، در جنگ دوم جهانی بوده است.
اما غیرازاین شرکت‌ها و شرکت‌های دیگری مانند رولز رویس، افراد یا شرکت‌های دیگری نیز بوده‌اند که بامهارت و اشتیاق بالای خود، موتورهای قدرتمند هواپیماها را با خودروها ترکیب کرده‌اند.
با چرخان باشید تا با این خودروهای عجیب، بیشتر آشنا شوید.
هیولای تورین
این هیولا، یک خودروی مدل 08-1907 بوده که بر روی شاسی فیات سوار شده و دارای یک قلب تپنده فوق حجیم 28.4 لیتری 6 سیلندری است که 300 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. اوایل قرن بیستم، نهایت سرعت خودروها،160 کیلومتر بر ساعت و نهایت دور موتور آن‌ها نیز 3,000 دور بر دقیقه بوده است. اگرچه این هیولا می‌توانست رکورد سرعت را با نهایت 202 کیلومتر بر ساعت بشکند اما درنهایت، به‌سرعت 90 کیلومتری رضایت داد.
بروتوس
اگرچه هیولای تورین خودروی جذابی بود اما خودرویی نبود که با نفس‌های آتشینش، نهایت قدرت را به تولید برساند. بروتوس یک خودروی دیگری است که از شاسی استفاده می‌کرد که در سال 1908 توسط شرکت آمریکایی لافرانس (LaFrance) ساخته شد. خودرویی با موتور 46 لیتری 12 سیلندر متعلق به هواپیما که در سال 1924 توسط بی ام و به تولید رسید. این هیولا، صدا و لرزش بسیار زیادی تولید می‌کرد و در کنار آن‌ها،500 اسب بخار قدرت در 1,500 دور بر دقیقه را تولید می‌کرد. جالب است بدانید که مصرف سوخت تورین، یک لیتر در هر یک کیلومتر بود!
سان بیم (Sunbeam) میستری
سان بیم (به معنای پرتو آفتاب)، یک شرکت بریتانیایی بود که در سال 1927، اولین خودروی خود را باهدف شکستن رکورد سرعت در آن زمان، یعنی نهایت سرعت 321 بر ساعت، به تولید رساند. این خودرو که قدرت آن به حدود 900 اسب بخار می‌رسید، دارای یک قلب تپنده 22.4 لیتری متعلق به هواپیما بود.
پرنده آبی-پروتئوس CN7
CN7 یک خودروی متفاوتی بود که توانست به معنای واقعی کلمه، قوانین بازی را تغییر دهد. این خودرو که به‌سختی می‌توان نام خودرو را بر روی آن گذاشت، اولین خودرو تولید انبوه بود که از موتور توربینی گازی توربو شفت استفاده می‌کرده است. شاید باورتان نشود اما باوجود طراحی آئرودینامیک و استفاده از موتور هواپیما در CN7، سرعت نهایی این هیولا، به 648 کیلومتر بر ساعت می‌رسید.
تراست Thrust) SSC)
Thrust(به معنای نیروی رانشی)، یک خودروی فوق‌سریعی بود که از دو موتور توربو فن به همراه سیستم پس‌سوز (afterburner) استفاده می‌کرد.SSC، با استفاده از قلب تپنده قدرتمند خود، هنوز هم با ثبت سرعت 1,228 کیلومتر بر ساعت، سریع‌ترین وسیله زمینی بوده است که تاکنون وجود داشته است. این خودرو همچنین، اولین خودروی زمینی بوده است که توانسته دیوار صوتی را نیز بشکند. اگرچه این وسیله، یک هواپیمای بدون بال و با چهارچرخ است اما نهایت قدرت 102,000 اسب بخار و بیش از 10 تن وزن، چیزی حدود 22 لیتر سوخت را در سرعت‌های بسیار بالا، در هر ثانیه می‌بلعد.
تاکر 48
آمریکا نیز با قرار دادن یک موتور هواپیما، بر روی خودروی معروف تاکر 48 خود، جذابیت این رقابت را بیش‌ازپیش، افزایش داده است. خودرویی که تنها،47 دستگاه از آن ساخته شد و از یک موتور اصلاح‌شده 6 سیلندر تخت که مربوط به هواپیماها و بالگردهای سری 6 فرانکلین بوده است، استفاده می‌کرد. موتور هواپیما، در قسمت عقب تاکر 48 قرارگرفته بود.
آلیسون V12 هات رود
در دهه 50 میلادی، شخصی به نام کلیف هیکس، با دیدن یک خودرو که از موتور هواپیما استفاده می‌کرد، عاشق این نوع خودروها شد. او سیستم تعلیق و بدنه کلی خودرو را خودش طراحی و اجرا کرد و سپس یک موتور 12 سیلندری که متعلق به یک جنگنده سبک‌وزن P-38 بود را روی آن سوار کرد. نتیجه کار، خودرویی شد که قدرت بی‌نظیر 1,840 اسب بخار قدرت را در دور موتور 3,000 دور بر دقیقه، تولید می‌کرد.
روور SD1
یک خودروی سدان که در زیر کاپوت آن، یک موتور 27 لیتری هواپیما که متعلق به شرکت رولز-رویس بود، قرار داشت.SD1، با استفاده از این موتور خود و همچنین نصب سیستم انتقال قدرتی که متعلق به اتوبوس بوده، می‌توانست درنهایت،650 اسب بخار قدرت را در کنار گشتاور بالای 2,033 نیوتون متر، در اختیار راننده خود قرار دهد.
فولکس‌واگن بیتل با موتور هواپیما
یک فرد اهل کالیفرنیای آمریکا، به نام رون پاتریک، خودروی فولکس بیتل خود را با نصب یک موتور هواپیما روی آن، به این روز انداخته است. موتور توربینی این بیتل، متعلق به یک بالگرد قدرتمند بوده که می‌تواند، بیتل را به قدرت نهایی 1,350 اسب بخار برساند. قدرتی که معلوم نیست، این بیتل بی‌نوا را به چه روزی خواهد انداخت.
