شاید تاکنون صحنه‌های دل‌خراش حادثه دیدن یک موتورسوار و آسیب‌هایی که می‌توانند او را از پای درآورند، دیده باشید. وسیله‌ای که علاوه بر مزیت‌ها و جذابیت‌هایی که می‌تواند برای راننده خود به وجود بیاورد، خطرات بی‌شماری را نیز دارد.
اما اگر با چنین صحنه‌های دل‌خراشی روبرو شویم، چه‌کاری از دستمان برمی‌آید تا بتوانیم حداقل کمک لازم برای فرد حادثه‌دیده را انجام دهیم؟ شاید اولین نکته‌ای که تاکنون نیز می‌دانستید این باشید که در صورت حادثه دیدن یک موتورسوار و افتادن او بر روی زمین، کلاه ایمنی‌اش را از روی سرش برندارید. کاری که ممکن است بعضی‌ها آن را ندانسته انجام دهند. خیلی اوقات نیز تنها کار مفید، این است که مسیر را برای امداد و نجات فرد یا افراد حادثه‌دیده، نبسته و مزاحم کار افراد خبره نباشیم.
البته اگر در کلاس‌های امداد و نجات شرکت کرده باشید، می‌توانید با انواع حادثه دیدن‌هایی که ممکن است برای یک فرد مصدوم به وجود بیاید آشنا شده و متناسب با آن شرایط، نوع کمک‌رسانی‌های اولیه را انجام دهید؛ اما 4 مرحله کلیدی دراین‌بین وجود دارد که باید در ابتدای کار، آن‌ها را به‌عنوان اصول اولیه اجرا کرد:
-از حادثه و صدمات بیشتر، جلوگیری کنید
-موقعیت و شرایط را ارزیابی کنید
-با اورژانس یا هلال‌احمر تماس بگیرید
-مراقبت‌های اولیه و ضروری را بر روی فرد مصدوم صورت دهید
اولین کار شما باید این باشد که از حادثه دیدن هر شخص دیگری که در آن موقعیت قرار دارد، جلوگیری کنید. این کار می‌تواند سیگنال دادن شما به بقیه خودروها و وسایل نقلیه‌ای باشد که در حال عبور بوده و مطمئن شوید که حادثه دومی رخ نخواهد داد. سپس باید از حادثه دیدن بیشتر خود مصدوم توسط افرادی که زمینه‌ای در این کار ندارند، جلوگیری شود.
سپس موقعیت و شرایط موجود را ارزیابی کرده و ببینید که این حادثه به چه علت رخ‌داده است؟ می‌توانید سپس سریعاً به پلیس یا اورژانس زنگ‌زده و موقعیت را به آن‌ها اطلاع دهید. آماده‌باشید تا به آن‌ها، اطلاعات هرچند مختصری در مورد تعداد حادثه دیدگان، محل حادثه، درجه آسیب‌دیدگی و اطلاعات‌پایه دیگر را بدهید. بدون شک، اگر تعداد حادثه دیدگان، از یک نفر بیشتر بود، باید وضعیت شخصی که اوضاع حادتری نسبت به دیگران دارد را به اورژانس اطلاع دهید.
اگرچه هیچ جایگزین مناسبی برای کلاس‌های کمک‌های اولیه و دوره دیدن در این زمینه وجود ندارد اما بازهم دانستن یک سری اطلاعات‌پایه شاید بتوان از فوت شدن افراد حادثه‌دیده تا رسیدن اورژانس، جلوگیری کند.
به‌هیچ‌عنوان نباید کلاه ایمنی شخص حادثه‌دیده را از سر او درآورد مگر اینکه به علت حادثه، آن شخص توانایی نفس کشیدن را نداشته باشد. آن‌وقت است که می‌توان خیلی بااحتیاط و دقت (دونفری این کار انجام شود خیلی بهتر است)، کلاه او را درآورد. البته کسانی که آموزش‌های کمک اولیه را می‌بینند، با باز کردن راه تنفسی مصدوم، جا انداختن استخوان‌های شکسته‌ای که قابل‌درمان اولیه هستند، بانداژ کردن زخم‌ها، انجام CPR و جلوگیری از حادثه‌های دیگری مانند گیرکردن خون در گلوی مصدوم آشنا می‌شوند که توضیح همه‌ی این موارد در این مقاله نمی‌گنجد و نیاز به حضور در کلاس‌های عملی خواهد داشت.
پس چه شخص مصدوم، یک عابر پیاده، سرنشین خودرو و یا موتورسواری باشد که آسیب‌پذیرتر از دیگران هستند، می‌توان با حفظ خونسردی، ارزیابی محل حادثه، جلوگیری از ازدحام‌های بی‌فایده و تماس سریع با اورژانس و پلیس، از آسیب‌های بیشتر جلوگیری کرد.
