برخی از خودروهای موجود در بازار از پلتفرم‌های یکسانی بهره می‌برند. چنین کاری یک اقدام زیرکانه از سوی تولیدکنندگان خودرو محسوب می‌شود چراکه هزینه بخش تحقیق و توسعه و همچنین تولید را کاهش می‌دهد. توسعه پلتفرم یکی از پرهزینه‌ترین فعالیت‌ها در صنعت خودرو محسوب می‌شود. یکی دیگر از مزایای استفاده پلتفرم مشترک مربوط به توسعه پلتفرم‌های بهتر در بلندمدت است.
در حالی‌که بسیاری از محصولات با پلتفرم مشترک تولید و روانه بازار می‌شوند، ما ۱۰ پلتفرمی که میان خودروهای موفق بازار مشترک بوده‌اند را به شما معرفی می‌کنیم. در ادامه با چرخان همراه باشید.
پلتفرم انزو فراری: فراری انزو و مازراتی MC12
فراری انزو یکی از معروف‌ترین خودروهای تولیدی این برند ایتالیایی محسوب می‌شود که جایگزین فراری F50 شد. علاوه‌بر فراری، شرکت مازراتی نیز از پلتفرم انزو استفاده کرد. مازراتی MC12 محصول توسعه یافته با این پلتفرم بوده که البته طراحی متفاوتی نسبت به انزو دارد. در این محصول مازراتی از موتور ۱۲ سیلندر فراری انزو استفاده شد که قدرتی برابر با ۶۲۰ اسب بخار را در اختیار راننده قرار می‌داد.
خودرو مازراتی MC12 توسط این شرکت ایتالیایی برای رقابت در مسابقات قهرمانی FIA GT تولید شد که البته نتیجه آن برای سازنده رضایت‌بخش بود. این خودرو توانست از ۹۴ مسابقه‌ای که در آن شرکت کرد، ۴۰ پیروزی را نصیب خود کند.
پلتفرم FM نیسان: نیسان 370Z و اینفینیتی G37/ ایفینیتی FX
نیسان یکی دیگر از شرکت‌هایی بوده که توانست توسط پلتفرم مشترک چند خودرو موفق را روانه بازار کند. این پلتفرم توسط نیسان برای تولید این سه خودرو مسابقه‌ای دیفرانسیل عقب و موتور جلو توسعه پیدا کرد. این پلتفرم انعطاف‌پذیری بالایی داشت به‌گونه‌ای که در چند خودرو مختلف مورد استفاده قرار گرفت.
در تمامی این محصولات امکان استفاده از موتور ۶ سیلندر با حجم ۳.۷ لیتر وجود داشت. نیسان مدل 370Z را به این موتور مجهز کرده بود. نمونه دیگری نیز با حجم ۳.۵ لیتر برای این پلتفرم‌ها درنظر گرفته شده بود که نیسان از آن در 350Z استفاده کرد.
پلتفرم PQ34 فولکس واگن: مورد استفاده در چندین خودرو از جمله گلف Mk4
شرکت آلمانی فولکس واگن در زمینه توسعه پلتفرم بسیار قدرتمند است. پلتفرم PQ34 به صورت مشترک میان محصولات مختلفی مورد استفاده قرار گرفت که از میان آن‌ها می‌توان به نسل اول آئودی TT، آئودی A3، فولکس واگن بورا، فولکس واگن لاویدا، نسل جدید بیتل، سئات لئون و اوکتویا اشاره کرد.
این پلتفرم بسیار انعطاف‌پذیر بود به‌گونه‌ای که در خودروهای توسعه یافته توسط آن از موتورها و سیستم‌های تعلیق متفاوتی استفاده شد. شاید برای برخی این جمله جالب نباشد ولی پلتفرم نسل اول آئودی TT با فولکس واگن گلف یکسان است.
نسل دوم پلتفرم Y-body جنرال موتورز: شورولت کوروت و کادیلاک XLR تولید سال ۲۰۰۳
کادیلاک XLR تولید ۲۰۰۳ یک خودرو کوپه لوکس اسپرت و کانورتیبل محسوب می‌شود. این خودرو براساس پلتفرم Y-body جنرال موتورز توسعه یافته بود، پلتفرمی که شورولت کوروت C6 به آن مجهز است.
در حالی‌که این دو محصول به پلتفرم مشترک مجهز شده‌اند ولی موتور مورد استفاده در آن‌ها متاسفانه متفاوت است. برای آن‌ها موتور ۸ سیلندر با حجم ۴.۶ و ۴.۴ لیتر توسعه یافت.
نسل اول پلتفرم Y-body جنرال موتورز: پونتیاک لمانز و بیوک رگال
اشتراک گذاری پلتفرم میان چند خودرو مختلف موضوع جدیدی محسوب نمی‌شود. 50 سال پیش چهار خودرو معروف بازار توسط یک پلتفرم مشترک توسعه یافته بودند. این محصولات را پونتیاک لمانز، بیوک رگال، شورولت شول و الدزموبیل کاتلس تشکیل می‌دهند.
در تولید تمامی چهار مدل ذکر شده از نسل اول پلتفرم Y-body جنرال موتورز استفاده شده بود. بعد از چندین سال جنرال موتورز نسل دوم این پلتفرم را توسعه و محصولاتی مانند کادیلاک XLR را توسط آن روانه بازار کرد.
پلتفرم A-Body جنرال موتورز: شورولت سوپریور و پونتیاک تورپدو
قبل از اینکه شرکت آلمانی فولکس واگن از یک پلتفرم مشترک برای چندین محصول استفاده کند، این کمپانی جنرال موتورز بود که دست به چنین اقدامی زد. در اواسط دهه 30 میلادی شرکت جنرال موتورز پلتفرم A-Body را معرفی کرد که البته دو نسل از آن در بازار حضور پیدا کردند.
نسل اول این پلتفرم در فاصله سال‌های 1936 تا 1958 در بازار حضور داشت و باعث تولید محصولاتی مانند شورولت سوپریور و پونتیاک تورپدو شد. نسل دوم این پلتفرم در محدوده سال‌های 1964 تا 1981 در توسعه خودروهایی همانند شورولت مالیبو و بیوک GS نقش داشت.
در سال 1982 این پلتفرم محور عقب توسط جنرال موتورز باز طراحی شد و به عنوان پلتفرم G-body در تعدادی از محصولات جدید مورد استفاده قرار گرفت.
پلتفرم مرسدس بنز R170: مرسدس بنز کلاس SLK و کرایسلر کراس‌فایر
در زمانی‌که مرسدس بنز و کرایسلر هر دو زیرمجموعه دایملر محسوب می‌شدند، مرسدس بنز کلاس SLK فروش مناسبی را برای سازنده آلمانی خود به ارمغان آورد. همین موضوع باعث شد که کرایسلر از این پلتفرم برای کراس‌فایر کوپه و رودستر استفاده کند.
کرایسلر در سال 2004 از این محصولات رونمایی کرد و مرسدس بنز نیز تصمیم گرفت نسل جدید SLK را براساس پلتفرمی جدید توسعه دهد. بر همین اساس 80 درصد از قطعات کرایسلر کراس‌فایر با نسل اول SLK مشترک بود. به علت قدیمی بودن این پلتفرم در زمان استفاده توسط کراس‌فایر، این خودرو نتوانست به موفقیت SLKدر بازار جهانی دست پیدا کند.
پلتفرم GS میتسوبیشی: میتسوبیشی اوتلندر و پژو 4008
در اوایل قرن بیست و یکم شرکت میتسوبیشی تحت مدیریت دایملر پلتفرم جدیدی را توسعه داد. این پلتفرم که GS نام داشت در طول حیات 7 ساله خود باعث تولید محصولات بسیار زیادی از سازندگان مختلف شد.
از محصولاتی که با این پلتفرم توسعه یافته‌اند می‌توان به میتسوبیشی اوتلندر، میتسوبیشی لنسر، میتسوبیشی دلیکا، میتسوبیشی RVR، دوج کالیبر، دوج جرنی، دوج اونجر، جیپ کامپس، جیپ پاتریوت، کرایسلر سبرینگ، سیتروئن C4 ایرکراس، پژو 4008 و پروتون اینسیگنیا اشاره کرد.
با توجه به محصولات نام برده شده می‌توان به این موضوع پی برد که پلتفرم میتسوبیشی لنسر اولوشن X و دوج جرنی یکسان است، دو خودرویی که از نظر کارایی هیچ شباهتی به هم ندارد!
پلتفرم P2 ولوو: ولوو V70 و فورد اکسپلورر
پلتفرم P2 ولوو برای اولین بار در سال 1998 معرفی شد. اولین خودروی مجهز به این پلتفرم، ولوو S80 سدان بود. این پلتفرم در ادامه توسط ولوو S60 در سال 2000، ولوو V70 و ولوو XC70 واگن و کراس‌اوور مورد استفاده قرار گرفت. مهم‌ترین خودروی ولوو که توسط این پلتفرم توسعه یافت، اتومبیل شاسی بلند XC90 در سال 2003 بود که این شرکت سوئدی را به سوددهی رساند.
در زمان توسعه این پلتفرم، ولوو تحت مالکیت فورد قرار داشت و به همین دلیل این پلتفرم در چندین خودرو فورد به صورت مشترک مورد استفاده قرار گرفت. فورد از این پلتفرم بیشتر از ولوو در محصولات خود بهره برد که برای مثال می‌توان به فورد اکسپلورر اشاره کرد.
جالب است بدانید که نسل کنونی فورد تاروس نیز توسط این پلتفرم تولید شده است.
پلتفرم MQB فولکس واگن: آئودی TT و فولکس واگن پاسات
جدیدترین پلتفرم فولکس واگن، MQB نام دارد که با هزینه بسیار زیادی توسعه یافته است. این پلتفرم در خودروهای دیفرانسیل جلو قابل استفاده است. از این پلتفرم می‌توان در بسیاری از خودروها با اندازه‌های مختلف بهره برد که البته تمامی آن‌ها مجهز به دیفرانسیل جلو، جعبه دنده، جعبه پدال و محل قرارگیری موتور یکسان هستند.
سازندگان می‌توانند با حفظ موارد بالا از این پلتفرم در محصولات با فاصله محور چرخ‌های مختلف و ابعاد بیرونی متفاوت استفاده کنند. در حال حاضر 20 خودرو موجود در بازار به این پلتفرم مجهز هستند و در آینده محصولات بیشتری با این پلتفرم روانه بازار می‌شوند.
از معروف‌ترین دستگاه‌های مجهز به این پلتفرم در بازار می‌توان به فولکس واگن گلف، آئودی RS3، آئودی TT، فولکس واگن پاسات، فولکس واگن تیگوان و فولکس واگن اطلس اشاره کرد.
