خودروسازی ایران که پس از برجام یکی از داعیه‌داران صنایع منتفع از برجام نامیده می‌شد در حالی وارد سال 97 شد که با توجه به پیش بینی‌ها به نظر می‌رسید که رکورد تولید چند سال اخیر توسط این شرکت‌ها شکسته شود و یکی از سال‌های بسیار باشکوه برای صنعت خودروسازی کشور رقم بخورد ولی با خروج آمریکا از برجام همه نقشه‌ها نقش برآب شد و خودروسازی ایران حالا در اوضاعی به سر میبرد که به شدت از برنامه ریزی بلند مدت خود عقب مانده است.
به گزارش چرخان، طبق گفته مسئولین وزارت صنعت افت بزرگی در تولید خودروسازان دولتی و خصوصی رخ داده و که سهم دولتی‌ها از این کاهش تولید بیش از خصوصی‌ها بوده است. این کاهش تولید بیش از هر چیزی متاثر از دو عامل بسیار بزرگ است که اولی تحریم‌های آمریکا و بدعهدی شرکای خارجی این شرکت‌هاست و دومین دلیل نیز مربوط به عوامل داخلی می‌شود.
شاید این شرایط را بتوان به شرایط سال 91 تشبیه کرد که وقتی در سال 90 رکورد تولید چیزی در حدو یک میلیون و 700 هزار دستگاه خودرو زده شد، همه چیز در خودروسازی ایران آماده شکستن رکورد 2 میلیون دستگاه خودرو آماده بود که به یک‌باره آوار تحریم‌ها بر سر اقتصاد کشور ما فرود آمد و اولین تیر ترکش آن از سوی پژو فرانسه رها شد که به تبع آن چندین شرکت خودروسازی نیز صنعت خودروی کشورمان را ترک کردند و عملا پیکره این صنعت را به یک تن نحیف در حال احتضار تبدیل نمودند.
سال‌های سیاه 91 و 92 به قدری برای صنعت خودروی کشور بد بود که افزایش قیمت حدود 2.2 برابری را شاهد بودیم و تیراژ تولید خودروها روز به روز کاهش می‌یافت و اگر توافق سال 92 نبود شاید همانند بسیاری از خودروها، اواخر سال 92 شاهد توقف تولید بسیاری از خودروهای پرتیراژ فعلی نیز بودیم!
پیش بینی‌ها پس از برجام بسیار خوش‌بینانه بود به حدی که کارشناسان خودرو برای سال 97 رقم بیش از یک میلیون و 700 هزار دستگاه خودرو را اعلام می‌کردند تا رکورد سال 90 شکسته شود ولی محدودیت‌های داخلی برای خودروسازان نیز مزید علت شده که نتوانند سطح تیراژ تولید محصولاتشان را در یک رقم معقول نگه دارند و نه تنها رکورد تولیدی در راه نخواهد بود بلکه باید شاهد یک کاهش تولید عجیب حتی شاید بدتر از سال‌های 91 و 92 باشیم.
در مورد مشکلات خارجی بسیار سخن گفته شده است ولی محدودیت‌های داخلی شاید اثرات بسیار بدتری روی فعالیت خودروسازان داشته است. به طور مثال معطل ماندن قطعات و مواد اولیه خودروسازان در گمرک و بخشنامه‌های جورواجور روزانه جدید از جمله مشکلات مشکلات بزرگ این شرکت‌ها هستند.
به نظر میرسد با این اوضاع نه تنها وعده 1.7 میلیون دستگاه خودرو سازمان گسترش عملی نخواهد شد بلکه رسیدن به آمار میلیونی تولید نیز تنها آرزویی است که باید با سختی برای آن تلاش کنیم.
در این بین شاید بیشترین تاثیر برای ایران‌خودرو و سایپا خواهد بود که حدود 25 درصد قطعاتشان به ارز وابسته است. کرمان موتور و مدیران خودرو که به رفتار متفاوت چینی‌ها امیدوارند و به نظر میرسد کل شرکت‌های جاده مخصوص به خوش قولی چینی‌ها امیدوار باشند!
